Epifaniczny tom 5 – rozdział 5 – str. 275
Osiem małych i dużych znamiennych dni
typem dobrych Lewitów, którzy widzieli dowody uschnięcia lewickich systemów w korzeniu, pniu i gałęziach. Dostrzegali je w poprawkach Towarzystwa do „Cieni Przybytku”, w nauce o powrocie Starożytnych Godnych w roku 1925, w poselstwie o milionach, w załamaniu się proroczego programu Olsona oraz w chronologicznych i prorockich błędach PBI. Związane z tym wydarzeniem napomnienie ze strony Jezusa jest typem tego, jak święci oświeceni Epifanią dawali świadectwo, że wierność duchowi Pana doprowadzi do usunięcia wszelkich przeszkód pozostających na drodze dobrych Lewitów do skutecznego wypełnienia w odpowiednim czasie ich misji. Takie myśli można znaleźć w różnych artykułach – w artykule o Gedeonie nr 29, jak również w innych. Wielu świętych Epifanii udzielało tego samego zapewnienia.
(15) Jak kwestionowany był autorytet Chrystusa przez przywódców żydowskich (Mat. 21:23-27; Mar. 11:27-33; Łuk. 20:1-8), tak przez wodzów wśród Lewitów w prawdzie kwestionowane jest prawo świętych oświeconych Epifanią do wykonywania służby w stosunku do Lewitów w prawdzie. I jak Jezus zaskoczył tych mających zastrzeżenia, tak uczynili i święci oświeceni Epifanią. Przypowieść o dwóch synach (Mat. 21:28-32) wydaje się odnosić do dobrych i złych Lewitów, z których ci pierwsi początkowo nie chcieli służyć, a następnie służyli, podczas gdy ci drudzy obiecali służyć, lecz nie służyli. Święci oświeceni Epifanią wielokrotnie opisywali te klasy w czasie antytypicznej środy – od 20 lipca 1920 do 20 lipca 1921 roku. Przypowieść o złych dzierżawcach winnicy (Mat. 21:33-46; Mar. 12:1-12; Łuk. 20:9-19) jest typem nauk świętych oświeconych Epifanią na temat wodzów złych Lewitów, których niegodziwe postępowanie w stosunku do wodzów wśród świętych oświeconych Epifanią, a ostatecznie – w stosunku do nich wszystkich jako klasy, później miało skończyć się zniszczeniem przez Boga obecnych lewickich systemów i surowym ukaraniem ich złych wodzów. Takie ogłaszanie oczywiście pobudzało złych Lewitów do szukania zguby dla świętych oświeconych Epifanią, tak jak ich typy usiłowały