Epifaniczny tom 5 – rozdział 5 – str. 277
Osiem małych i dużych znamiennych dni
ze strony świętych oświeconych Epifanią pod adresem wodzów Lewitów, szczególnie od lipca 1920 do lipca 1921 roku. Przykłady tej surowej krytyki można znaleźć w Present Truth nr 20, 21, 22, 24, 25, 29 i 30. Być może każdy z tych numerów odpowiada jednej z siedmiu biad, jakie nasz Pan wypowiedział w stosunku do żydowskich przywódców. Święci oświeceni Epifanią oczywiście przyłączyli się do tej krytyki. Zostaliśmy mocno potępieni za podjęcie takiej krytyki, tak jak nasz Pan był mocno potępiany za krytykowanie w typie. Jesteśmy jednak przekonani, że w oczach Pana to nie my jesteśmy godni potępienia, lecz ci, którzy za takie działania potępiają świętych oświeconych Epifanią, tak jak godnym potępienia nie był Jezus, lecz ci, którzy Go potępiali. Zauważenie i skomentowanie przez Pana darów wkładanych do skarbnicy (Mar. 12:41-44; Łuk. 21:1-4) znajduje swój odpowiednik w naszych obserwacjach i komentarzach z rocznego sprawozdania w nr. 25 na temat wielkich darów udzielanych przez Lewitów i stosunkowo małych darów udzielanych przez świętych oświeconych Epifanią. Święci ci oczywiście także dostrzegali i komentowali tych darczyńców i ich dary.
(18) Wzmianka o Grekach pragnących zobaczyć Jezusa, Jego uwagi na ten temat, uznanie Go przez Jehowę oraz myśli z tym związane (Jan 12:20-36) wydają się przedstawiać sprawy związane z drugą bitwą antytypicznego Gedeona oraz wznowioną działalnością antytypicznego Eliasza po jego ponownym pojawieniu się, które rozpoczęło się 18 lipca 1920 roku. Poprzez takie działania wielu światowych ludzi pragnęło oczywiście zrozumieć świętych oświeconych Epifanią w ich naukach i działalności. Pobudziło to naturalnie tych świętych do uznania siebie za wielce uprzywilejowanych i skłoniło ich do świadczenia o potrzebie poświęconego życia przez prowadzenie pracy publicznej. Odczuwali oni oczywiście mniejsze lub większe cierpienie z powodu zbliżającego się końca ich służby w stosunku do Lewitów w prawdzie, o czym