Epifaniczny tom 5 – rozdział 5 – str. 279
Osiem małych i dużych znamiennych dni
się ona cicho i nagle; ich ostrzeżeń co do konieczności czuwania w celu dostrzeżenia znaków wskazujących na takie wydarzenia; pokazywania przez nich, w jaki sposób będą oni wówczas działać przez jednego rzecznika; oraz że po tej pracy nastanie krótka działalność złego Lewity, który zostanie całkowicie odrzucony. Trzy ostatnie punkty były wyrażane ustnie wśród wielu świętych oświeconych Epifanią, lecz nie drukiem. Z punktu widzenia małego obrazu podanie trzech przypowieści w Mat. 25:1-46 również wydaje się być typiczne: Przypowieść o dziesięciu pannach (Mat. 25:1-13) wydaje się przedstawiać nauki podawane przez świętych oświeconych Epifanią między lipcem 1921 a lipcem 1922 roku na temat zagubionych Kapłanów i Lewitów, ich różnych postaw w czasie pełnego rozdzielenia oraz różnicy w ich późniejszych nagrodach. Przypowieść o talentach (Mat. 25:14-30) wydaje się być typem nauk podawanych przez świętych oświeconych Epifanią od lipca 1921 do lipca 1922 roku na temat różnego i dobrego wykorzystywania przez zagubionych Kapłanów swych sposobności oraz niewykorzystywania ich przez Lewitów, z różnicą w wynikach, jaka spotka ich w czasie oczyszczenia Lewitów. Przypowieść o owcach i kozłach (Mat. 25:31-46) dla celów Epifanii wydaje się reprezentować nauki świętych oświeconych Epifanią na temat oczyszczających działań, którym zostaną poddani Lewici, przy czym ci po prawicy z tej przypowieści odpowiadają członkom Wielkiej Kompanii, którzy zdobędą życie, a ci po lewicy – tym, którzy pójdą na wtórą śmierć. Przypowieść o minach, grzywnach (Łuk. 19:11-27) została podana w Jerycho (Łuk. 19:1, 9, 10, 28), zanim Jezus przybył do Betanii, a więc nie należy do ośmiu znamiennych dni.
(20) W doświadczeniach naszego Pana w czasie między wieczorami środy i czwartku, co odpowiada okresowi od lipca 1921 do lipca 1922 roku, wydaje się być tylko jeszcze jedno wydarzenie. Jest ono zapisane u Jan 12:36-50. W czasie tego