Epifaniczny tom 5 – rozdział 5 – str. 280
Osiem małych i dużych znamiennych dni
dnia Jezus pozostawał z dala od żydowskich wodzów, tak jak w czasie tego antytypicznego okresu święci oświeceni Epifanią nie czynili niczego nowego w stosunku do Lewitów. To, co zostało uczynione w nr. 32, 33 i 34 oraz pod wpływem tych numerów było jedynie rozwinięciem, dalszym ciągiem tego, co już wcześniej zostało dokonane wobec Lewitów. Odpowiada to zatem milczeniu Jezusa w stosunku do przywódców Izraela w czasie czwartku. Refleksja św. Jana oraz Pana Jezusa na temat niewiary Żydów odpowiada temu, co w czasie antytypicznego czwartku dobrzy Lewici Kehatyci oraz święci oświeceni Epifanią mówili na temat niewiary buntujących się Lewitów.
(21) Powyżej podaliśmy w krótkości małe antytypy doświadczeń i nauk Jezusa podczas pięciu z Jego sześciu ostatnich dni w ciele. Nie chcemy przez to na przykład powiedzieć, że przypowieści i proroctwa podane w tych dniach nie mają żadnych innych zastosowań poza tymi opisanymi powyżej. Oczywiście mają one inne i ważniejsze zastosowania od tych, jakie podaliśmy. Naszym celem było po prostu przedstawienie ich małych, a nie głównych zastosowań, a uzasadnieniem podania tych małych jest fakt, że – jak wykazaliśmy powyżej – osiem dni od pierwszych zdradzieckich działań Judasza aż do końca dnia zmartwychwstania Jezusa jest typem okresu od lipca 1917 do lipca 1925 roku. To, co dotychczas się wypełniło, najwyraźniej jest pieczęcią powyższych zastosowań jako prawdziwych.
(22) Nie uważamy, by wolą Pana było podejmowanie przez nas próby przedstawienia szczegółów małego szóstego, siódmego i ósmego dnia, ponieważ właśnie wkroczyliśmy w antytypiczny szósty dzień – od lipca 1922 do lipca 1923 roku. Z tego powodu czas tych dni niemal w całości należy do przyszłości, a ich doświadczenia nie mogą być zrozumiane szczegółowo, ponieważ są związane ze srogimi próbami. Pan nigdy nie pozwala nam bowiem zrozumieć szczegółów przyszłych wydarzeń związanych z próbami, które zawsze