Epifaniczny tom 5 – rozdział 5 – str. 334
Osiem małych i dużych znamiennych dni
Ojciec przebaczył tym, którzy Go krzyżowali, lecz nie wtedy, ale gdy przyjdzie na to właściwy czas. Na przykład dla Żydów jako całości w roku 1878 (Izaj. 40:1, 2), a dla zwiedzionych prawdziwych Izraelitów – takich jak Paweł czy tych oskarżonych przez Piotra o ukrzyżowanie Pana (Dz.Ap. 2:23,36; 2:13-17) itp. – gdy zostaną doprowadzeni do pokuty i wiary, natomiast dla pogan związanych z Jego ukrzyżowaniem – w Tysiącleciu, jeśli nie będą na to gotowi wcześniej. W antytypie duży Jezus modlił się o przebaczenie dla tych, którzy go krzyżowali. Antytyp miał miejsce w modlitwach prześladowanych Kapłanów o przebaczenie dla ich prześladowców. Następnym zdaniem na krzyżu były słowa Jezusa do pokutującego złoczyńcy, że będzie z Nim w tysiącletnim Królestwie, szczególnie w Małym Okresie (Łuk. 23:40-43). Znalazło to swój antytyp w oburzeniu niektórych Lewitów na urągania niepokutujących Lewitów pod adresem dużego Jezusa, w proszeniu o przebaczenie za swe urągania w przeszłości oraz o pomoc, gdy klasa Jezusa będzie miała moc, by jej udzielić. Tacy otrzymywali pocieszające zapewnienia. Takie przeprosiny i prośby między innymi były kierowane do Redaktora, który zawsze udzielał pocieszających odpowiedzi – słowem i czynem. Potwierdza to jego korespondencja, częściowo przedstawiona w Teraźniejszej Prawdzie. Trzecim zdaniem Jezusa na krzyżu było wzajemne polecenie sobie Jego matki Marii i Jana jako matki i syna (Jan 19:25-27). Maria, jako matka człowieczeństwa Jezusa, jest tutaj typem dobrych Młodocianych Godnych, którzy niekiedy są w Biblii przedstawiani jako oddzielna klasa, a niekiedy jako jedna klasa ze Starożytnymi Godnymi, których członkiem, tj. synem, było człowieczeństwo Jezusa. Tak więc z drugiego punktu widzenia, tj. Starożytnych i Młodocianych Godnych jako jednej klasy, co było zwyczajowym punktem widzenia, z jakiego przedstawiał ich nasz Pastor, duży Jezus w swym człowieczeństwie jest symbolicznym synem Godnych. Jan reprezentuje dobrych Lewitów w ruchu Epifanii, jeszcze nieobjawionych jako Lewici. Począwszy od roku 1931 w ruchu Epifanii kładziony jest większy