Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 184
Gedeon – typ i antytyp
podamy tę interpretację Kościołowi, jeśli On łaskawie udzieli jej nam dla braci. W ciągu pół godziny po tej modlitwie prawie wszystko w tym rozdziale stało się dla nas jasne w antytypie. Z wielką przyjemnością przedstawiamy tutaj to, co uważamy za antytyp Sędz. 6:1-8:12. Pokrzepił on tych, którzy słyszeli go w formie ustnej. Oby drogi Pan zechciał pobłogosławić nasze serca i umysły badaniem tego niezwykłego fragmentu historii, który przedstawiamy wszystkim przez słowo drukowane.
(2) To, że Gedeon jest postacią typiczną oczywiste jest na podstawie faktu, że św. Paweł wymienia go wśród bohaterów wiary (Żyd. 11:32) oraz stwierdza (Żyd. 12:1), że jesteśmy objęci, otoczeni, tak jak typ otacza swój antytyp, przez tych bohaterów wiary jako obłok świadków – typicznych świadków, jako cienie. Fakt, że bitwy Gedeona z Midianitami są typami, jest bezpośrednio stwierdzony (Izaj. 9:4; 10:26; Psalm 83:10, 12, 13). Ponieważ Gedeon był przywódcą typicznego Izraela, należy się spodziewać, że jest on typem Jezusa, Wodza antytypicznego Izraela. Lud Boży Wieku Żydowskiego oraz Wieku Ewangelii jest antytypem Izraela z Sędz. 6, 7, 8. Midian znaczy walka, a Midianici reprezentują błądzicieli, którzy walczyli z ludem Bożym oraz ciemiężyli go błędnymi doktrynami i praktykami. Zauważyliśmy już, że pierwsza walka Gedeona jest typem pokonania przez wierny lud Pana (od jesieni 1914 do jesieni 1916 roku) tych, którzy nauczali błędów o Boskim prawie królów, arystokratów i kleru, co w inny sposób jest zobrazowane w pierwszym uderzeniu Jordanu, w wyznawaniu grzechów nad kozłem Azazela oraz w wiązaniu królów i arystokratów w wykonywaniu zapisanego wyroku. Dlatego rok 1914 jest końcem ciemiężenia antytypicznych Izraelitów przez doktryny Boskiego prawa. Wiemy, że w 607 p.n.e. Izrael Boga zaczął być ciemiężony przez tych, którzy nauczali tych doktryn i – pobudzani takimi wierzeniami – poddawali sobie lud Boży. Dlatego