Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 186
Gedeon – typ i antytyp
antytypicznego Izraela. Werset 6 przyprowadza nas do początku ery chrześcijańskiej, gdy wszyscy ludzie (prawdziwi Izraelici) trwali w oczekiwaniu, pragnąc i modląc się w swoim ucisku o przyjście Mesjasza, aby uwolnił ich spod jarzma Rzymu. Ta sama rzecz została wypełniona w duchu wśród chrześcijan w związku z prześladowaniami pogańskiego i papieskiego Rzymu. Według wersetu 7, kiedy rozpoczęły się te wołania o wyzwolenie, Pan rozpoczął przygotowywać wybawienie dla Swego ludu.
(3) Rozumiemy, że w wersetach 8-10 typ pokazuje służbę Jana Chrzciciela, rozpoczętą gdy wszyscy trwali w oczekiwaniu na Mesjasza. Tak jak prorok przypominał tam Izraelowi o korzyściach Boskiego Przymierza, pomimo których oni grzeszyli przeciwko Panu i Jego Przymierzu, tak kazanie Jana Chrzciciela było kazaniem o dobroci Boga dla Izraela, o Jego Przymierzu z nim, o gwałceniu tego Przymierza przez nich oraz o konieczności pokuty i wiary, tak by mogli uzyskać wyzwolenie od Mesjasza (Mat. 3:1-12)
(4) Wersety 11-24 typicznie odnoszą się do przygotowań naszego Pana do służby oraz wykonania jej podczas pobytu w ciele. W tym fragmencie anioł, który pouczył Gedeona odnośnie jego misji, jest typem Słowa Bożego, przez które nasz Pan Jezus zrozumiał Swoją misję. Rozmowa Gedeona z aniołem jest typem pytań naszego Pana stawianych Słowu Pana w Jego badaniach oraz odpowiedzi na te pytania. W symbolice biblijnej drzewa przedstawiają wielkich ludzi, a szczególnie lud Boży (Izaj. 61:3), a dąb przedstawia szczególnie potężnego wśród ludu Pana. Rozumiemy, że Jan Chrzciciel, najpotężniejszy z proroków, jest przedstawiany przez dąb z wersetów 11, 19. Ofra (jelonek) wydaje się przedstawiać Królestwo Boże, zarówno w jego typicznych, jak i embrionalnych aspektach. Joasz (dany przez Boga) wydaje się być typem prawdziwych Izraelitów. Gedeon