Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 188
Gedeon – typ i antytyp
że wyzwolenie to miało być dokonane przez Niego, przez uczynienie dwóch rzeczy: (1) w sile Swojego doskonałego charakteru powinien On podjąć powierzoną Mu służbę, najpierw umierając za świat, a następnie prowadząc lud Boży w świętej wojnie (idź w tej mocy twojej); oraz (2) całkowicie wykorzenić siłę błędu, grzechu, samolubstwa i światowości (a wybawisz Izrael itp.). Wyrażenie „Czyż nie Ja ciebie posłałem?” sugeruje, że przez Swoje Słowo Pan udzielił Mu dowodu, że był On Szylo, Posłanym przez Boga (1Moj 49:10).
(6) Werset 15 jest wzruszającym opisem głębokiej pokory naszego Pana, którą szczególnie odczuwał, gdy stało się dla Niego jasne, że został wybrany przez Boga na Wyzwoliciela ludu Bożego. Odczuwał (1) brak środków, by wykonać to zadanie (Czym wybawię Izrael?); (2) niskość Swojej pozycji rodowej (Oto mój ród jest biedny wśród Manassesytów, tj. nie pochodzę z królewskiego potomstwa Dawida, Salomona itd., ale z mało znanych potomków Dawida, przez Natana); oraz (3) niesławę Swoich rzekomo nieślubnych narodzin (a ja najmniejszy …).
(7) Werset 16 pokazuje, jak Jehowa udzielił Mu pociechy (przez Słowo, prawdopodobnie szczególnie przez Izaj. 49:6-9) zapewnieniem, że Pan udzieli Mu wszelkiej pomocy i siły, niezbędnej do wykonania Jego misji wyzwolenia ludu Bożego. Dzięki tym obietnicom nasz drogi Pan, jako antytyp Gedeona (w. 17), był w stanie podjąć decyzję o poświęceniu się Jehowie do wykonania misji przedstawionej Mu w Słowie Bożym, a Jego jedyną troską było, by Pan przez Swoje Słowo udzielił Mu Świętego Ducha, jako ostatecznego dowodu oraz wystarczającego wyposażenia dla Jego służby (w. 17). Z tego powodu poprosił On (w. 18) o obecność Pana przy Nim w Jego poświęceniu (Nie odchodź stąd itd.). A Pan przez Swoje Słowo (anioł) zapewnił Go, że będzie z Nim i nie opuści Go (Pozostanę tu …).