Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 195
Gedeon – typ i antytyp
oliwnego (Rzym. 11:17-24) podczas Żniwa Żydowskiego (do rana zginie). Mówili też: Niech szatan oraz ci, którzy tak jak on próbują panować nad dziedzictwem Bożym, bronią swojego prawa do takiej władzy, jeśli potrafią. Z tego powodu chrześcijanie z tamtego i późniejszych okresów sprzeciwiali się władzy szatana, jako przeciwnika walczącego z naszym Panem, oraz spoglądali na Jezusa (Jerubbaal) jako Tego, który nieustannie sprzeciwia się szatanowi pod tym względem (Niech Baal z nim walczy – w. 32).
(16) Pozostała część tego rozdziału (w. 33-40) bardzo krótko przedstawia zarysy głównych etapów działań naszego Pana przeciwko błądzicielom w czasie pozostałej części Wieku Ewangelii. Werset 33 jest typem powstawania oraz stowarzyszania się (zebrali się razem) błądzicieli z Wieku Ewangelii, jak również grzesznych, samolubnych i światowych osób jako ciemiężycieli ludu Bożego; ich postępu w kierunku (przeprawili się) oraz ich metod walki (rozbili obóz) za unią kościoła i państwa (Jezreel). Jak pamiętamy (E 3, roz. I), Jezreel, miejsce wspólnego mieszkania Ahaba i Jezebel, jest typem unii kościoła i państwa. Jak wiemy, tajemnica nieprawości, działająca już w czasach św. Pawła (2Tes. 2:7), szybko rozwinęła się w coraz większy błąd, grzech, samolubstwo i światowość, a wszyscy, którzy posiadali ich ducha, byli coraz bardziej pociągani (zebrali się razem) do społeczności z błędem, grzechem, samolubstwem i światowością, rozwijając się (przeprawili się) przez klerykalizm w system antychrysta, łączący kościół z państwem (Jezreel), o co walczyli (rozbili obóz) jako o Boską instytucję. Powstała ona w czasach Konstantyna Wielkiego. Tajemnica nieprawości odważnie nauczała Boskiego prawa królów, kleru i arystokracji jako głównej zasady jedności kościoła z państwem. Werset 33 podaje więc krótką historię odstępstwa z początku tego Wieku. Tak jak Gedeon (w. 34) został posilony duchem Pana (duch Pana zstąpił na Gedeona), aby pobudzić Izraelitów przeciwko ich