Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 199
Gedeon – typ i antytyp
nad wszystkimi ciemięzcami ludu Bożego. Podczas reformacji przez sekty, prawdy na czasie przychodziły tylko przez sekty reformatorskie (rosa tylko na runie) i znajdowały się wyłącznie tam, natomiast w czasie Żniwa wszystkie sekty zostały wyplute z ust Bożych (Obj. 3:16), i dlatego nie pojawiała się w nich żadna nowa prawda (ponieważ tylko runo było suche). W czasie Żniwa prawda znajdowała się poza kościołami, wśród ludu Żniwa (rosa była na całej ziemi). Sporo świeckiej prawdy, jako przebłyski Wieku Tysiąclecia, znajdowało się wśród ludzi tego świata, lecz nie w kościołach. W ten sposób reformacja i prawdy Żniwa, podzielone kościoły i narody oraz zjednoczony lud poza tymi kościołami, stały się dla naszego Pana pewnym zapewnieniem od Boga zwycięstwa nad ciemięzcami
(20) W ten sposób kończymy krótkie rozważanie Sędziów 6, w którym znajdujemy bardzo znaczącą typiczną historię głównych zarysów czasów pogan, szczególnie z punktu widzenia ciemiężenia obu Izraelów, oraz przygotowywania naszego Pana przez Boga do wybawienia ich od ciemięzców.
(21) Powyżej przedstawiliśmy antytypiczne wypełnienie się Sędziów 6 i przekonaliśmy się, że jest ono krótką typiczną historią ludu Bożego obu Izraelów, szczególnie w okresie czasów pogan, jak również typiczną historią przygotowań naszego Pana do dzieła wybawienia ludu Bożego od ucisku błędu, grzechu, samolubstwa i światowości. Pragniemy kontynuować rozważanie typu i antytypu Gedeona. Ponieważ wierzymy, że omówiony dotychczas temat okazał się błogosławieństwem dla świętych oświeconych Epifanią, modlimy się, by Pan zechciał pobłogosławić im dalsze badanie tego tematu. Antytypy Sędziów 6 zakończyły się na reformacji przez sekty oraz na ruchu Żniwa, będąc dowodami udzielonymi naszemu Panu, że Jehowa wybawi przez Niego Swój lud od ciemięzców. Kurtyna z Sędziów 7 podnosi się przy scenie,