Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 203
Gedeon – typ i antytyp
w typie rozdzielenie zostało dokonane na podstawie sposobu picia przez nich wody, tak w antytypie rozdzielenie, jakie Bóg uczynił w Swojej decyzji (wtedy jeszcze nam nieobjawionej) było oparte na postawie, jaką nowe stworzenia zajmowały w stosunku do prawdy. Tak jak w typie to Jehowa, nie Gedeon, decydował, na czym powinna polegać próba, tak w antytypie to On, a nie Jezus, decydował, na czym powinna polegać próba. Zdecydował On, że powinna nią być postawa każdej jednostki w stosunku do prawdy („Sprowadź ich w dół nad wodę, a wypróbuję ich tam dla ciebie”). To, że nasz Pan Jezus był narzędziem, przez którego próba ta została przeprowadzona, pokazane jest zarówno w fakcie, że Jehowa rozkazał Gedeonowi, by sprowadził lud nad wodę, jak i w fakcie, że ten drugi sprowadził go tam. To, że Jehowa decydował w całej tej sprawie, oczywiste jest z Jego słów do Gedeona „o którym ci powiem” itp. (w. 4).
(26) Jezus zastosował więc ustanowiony przez Boga test (w. 5: „Sprowadził więc zastęp nad wodę”). W typie powiedziane jest, że podział miał być oparty na tym, czy w celu napicia się wody pijący będą stać i chłeptać wodę językiem, jak czyni to pies, czy też klękną na kolana. Ktokolwiek czyniłby to w ten pierwszy sposób, miał być postawiony w jednej grupie, a ktokolwiek czyniłby to w ten drugi sposób, miał być postawiony w innej grupie. Zatem ich postawa w czasie picia oraz sposób picia wody miały decydować o tym, czy będą mieć udział w zwycięstwie. Czego to jest typem? Najpierw rozważmy to, co pokazane jest w typie przez tych, którzy stojąc, chłeptali językami. Jak można zauważyć, (1) pijąc, stali wyprostowani; (2) podnosili wodę do ust rękami; (3) używali języka, by ją połknąć; (4) czyniąc to, musieli spoglądać do góry; (5) podobnie do psa musieli chłeptać energicznie, by dostatecznie się napić; (6) chłeptanie sprawiało, że język często się wysuwał i cofał; (7) takie chłeptanie bardziej zaspokajało pragnienie