Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 212
Gedeon – typ i antytyp
oni znaki czasów, szczególnie te objawiające zło i prowadzące do wojny, jako zapowiedzi zniszczenia przez Mesjasza błędu i błądzicieli w czasie Jego drugiego adwentu. Użyty jest jęczmienny chleb, ponieważ znaki czasów, szczególnie objawianie zła chrześcijaństwa, to pewne złowieszcze prawdy oraz ich rezultaty, które w ten sposób zapowiadały to, czego Pan rzeczywiście użył w pierwszej walce antytypicznego Gedeona – ostre, demaskujące prawdy, które obalały doktryny Boskiego prawa królów, kleru, arystokratów i świata pracy. W literaturze premilenarystów należących do grupy Głupich Panien znajdziemy te wyjaśnienia odnośnie znaczenia znaków czasów.
(33) Jeśli w czasie wojny wśród armii rozejdzie się myśl, że zostanie ona pokonana, przyjęcie tej myśli jest połową przegranej. Jeśli przeciwna strona dowie się, że takie przekonanie panuje u jej wroga, tym samym otrzymuje ona podwójną nadzieję na zwycięstwo. Zgodnie z tą zasadą Gedeon i jego trzystu zostali na tyle zachęceni perspektywą zwycięstwa, na ile niektórzy z Midianitów zostali zniechęceni perspektywą przegranej, ponieważ nadzieja na zwycięstwo jest potężnym wzmocnieniem, natomiast spodziewanie się porażki jest wielkim osłabieniem. Czytamy więc, że Gedeon został wzmocniony i z pewnością przekazał swoją siłę swoim trzystu („Stańcie, gdyż Pan wydał w wasze ręce obóz Midianitów” – w. 15). W antytypie nasz Pan był wielce zachęcony, gdy zauważył, że niektórzy z walczących po stronie błądzicieli dostrzegali, że znaki czasów, szczególnie te, których kulminacją była wojna światowa, oznaczały zniszczenie doktryn Boskiego prawa oraz ich wyznawców. Wszyscy z nas, którzy mieliśmy przywilej uczestniczyć w pierwszej walce antytypicznego Gedeona, przypominamy sobie, jak jeszcze przed jej stoczeniem zostaliśmy zachęceni, gdy w dowodach z Widoków ze Strażnicy Pan, na podstawie wypowiedzi niektórych z Babilonu, zwracał naszą uwagę na to, że jego obalenie