Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 237
Gedeon – typ i antytyp
atak przeciwko antytypicznemu Zebachowi i Salmunnie 18 lipca 1920 roku, co miało miejsce po tym, jak dwie grupy Amramitów, jako ostatnia część antytypicznych Lewitów pod przywództwem złych Lewitów, zerwała społeczność ze świętymi oświeconymi Epifanią. Rozumiemy więc, że drugą bitwą antytypicznego Gedeona z antytypicznymi Midianitami przede wszystkim jest walka Świecko-Domowego Ruchu Misyjnego [LHMM] przeciwko wiecznym mękom i świadomości umarłych.
(63) Rzeczywiście (w. 4), ci drodzy bracia, którzy biorą udział w tym konflikcie, są antytypicznie zmęczeni, tj. słabi w liczbie i środkach. Wszechmocny Pan Bóg jest jednak z nimi przez Swego Namiestnika, naszego umiłowanego Gedeona, Pana Jezusa, który jest obdarzony wszelką władzą na niebie i na ziemi (Mat. 28:20) i z którym nawet jeden jest większością i niezwyciężoną armią! Z niewzruszoną wiarą w Niego oraz z bezwarunkowym posłuszeństwem wobec Niego, choć słabi, wciąż kontynuują pościg! Razem z Nim jeszcze pojmą antytypicznego Zebacha i Salmunnę, tak jak zadali im cios, z powodu którego już teraz haniebnie uciekają oni razem ze swymi przerażonymi oddziałami.
(64) Według naszego zrozumienia wydarzenia z wersetów 5-9 w antytypie zaczęły rozgrywać się 17 maja 1920 roku, gdy autor odwiedził Bethel w Brooklynie oraz centralę PBI, udając się tam z Easton w Pensylwanii, gdzie dwa dni wcześniej złożył wizytę pielgrzymską. Zgodnie z symboliką biblijną, Sukkot (przybytki, kościoły) jako miasto jest typem rządu religijnego. Rozumiemy, że Sukkot jest typem Towarzystwa jako rządu religijnego, a jego naczelnicy (w. 6) reprezentują wodzów Towarzystwa. Wiedzieliśmy, że odejście Amramitów, które do końca zimy 1920 roku było dość zaawansowane w ich przywódcach, miało poprzedzać naszą oczekiwaną pracę publiczną. Wiedzieliśmy także, że po przesiewaniu Amramitów następna praca Kapłanów wobec Kozła Azazela miała być w stosunku do jego części z kościoła nominalnego. Widząc rozwijanie się