Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 250
Gedeon – typ i antytyp
(78) Zarówno w typie, jak i antytypie atak był zaskoczeniem („obóz, który czuł się bezpieczny”). Z pewnością jest to prawdą w odniesieniu do każdego kierunku antytypicznego ataku. Atak rozpoczął się wykładem publicznym w Filadelfii 18 lipca 1920 roku. Temat „Polegli bohaterowie Ameryki – pociecha dla pogrążonych w żałobie” oraz towarzyszące mu reklamy wyglądały dostatecznie niewinnie dla wszystkich antytypicznych Midianitów. Nie podejrzewali oni, że za tym tematem i jego reklamami czaił się atak na wieczne męki i świadomość umarłych. Byli naprawdę zaskoczeni! Nasi działacze z zebrań modlitw, udający się na zebrania świadectw kościoła nominalnego, składają szczere świadectwa, które pokrzepiają ludzi. Nikt nie podejrzewa ich za atakujących te doktryny, gdy rozdają traktaty i pozyskują nazwiska i adresy dla kolporterów i strzelców. Nasi kolporterzy i strzelcy, używający pozyskanych adresów, przedstawiają książkę i broszury, które na pierwszy rzut oka nie są podejrzewane o atakowanie tych doktryn. O tak, ten atak jest zaskoczeniem! Lecz jest on czymś więcej niż zaskoczeniem: wpędza przeciwnika w stan zamieszania i ucieczki. Na przykład po wykazaniu bohaterstwa poległych bohaterów Ameryki w czasie wykładu publicznego pada prośba, by wszyscy ci, którzy wierzą, że polegli grzeszni bohaterowie są obecnie torturowani w piekle, powstali i opowiedzieli publiczności o swojej wierze! Z wyjątkiem jednego człowieka, przeciwko któremu publiczność zaprotestowała tak energicznie, że przestraszyła go i zmusiła do milczenia, jak dotąd nikt nie odważył się tego uczynić. W obliczu takiego ataku uciekają przerażeni z pola. Pościg z wersetu 12 wydaje się odnosić do kolejnych działań. Po pierwszym wykładzie publicznym najpierw pojawiają się ci, którzy zbierają karty dla kolporterów, następnie działalność rozpoczynają ochotnicy, rozprowadzający traktaty w czasie, gdy publiczność wychodzi z sali, a następnie do akcji wkraczają kolporterzy i pracownicy prenumeraty Heralda, którzy prowadzą dalszą pracę. W następną niedzielę wygłaszany jest kolejny wykład publiczny – inny wykład, wykład ścigający, a po jego zakończeniu prowadzone