Epifaniczny tom 5 – rozdział 3 – str. 143
CZAS ŻĘCIA
DEFINICJE POJĘĆ – ŻĘCIE ZAKOŃCZONE PRZED ŚMIERCIĄ „ONEGO SŁUGI” – ŻĘCIE ROZPOCZĘŁO SIĘ W 1874 – NASZ PASTOR NIE NAUCZAŁ, ŻE OKRES ŻĘCIA MIAŁ TRWAĆ OD 1878 DO 1918 – ZMIANA MYŚLI NASZEGO PASTORA ODNOŚNIE KOŃCA ŻĘCIA. PYTANIA BEREAŃSKIE
W literaturze prawdy słowo żniwo używane jest w dwóch znaczeniach: szerokim i wąskim. W szerokim obejmuje całą pracę z symbolicznymi ziarnami pszenicy, począwszy od ich wyszukania aż do bezpiecznego doprowadzenia do Królestwa. W tym znaczeniu tego słowa, tak w naturalnym, jak i w duchowym żniwie, zarówno w Palestynie, jak i tutaj, występuje siedem różnych procesów: (1) żęcie – oddzielanie ludu Bożego od jego miejsca wzrostu, kościoła nominalnego; (2) wiązanie w snopy – zbieranie w klasy; (3) suszenie – rozwijanie w wiedzy, łasce i służbie; (4) młócenie – próbowanie w celu wzmocnienia charakteru; (5) przewiewanie – oddzielanie od obcych; (6) przesiewanie – oddzielanie od członków wtórej śmierci i Wielkiej Kompanii; (7) gromadzenie do spichlerza – zabranie do Królestwa. W wąskim znaczeniu tego słowa jest tylko jeden proces Żniwa – żęcie. W tytule tego rozdziału używamy słowa żęcie, a nie żniwo, tak by nikt nie pomyślał, że omawiamy czas wszystkich siedmiu procesów Żniwa, gdyż naszym celem jest omówienie jedynie czasu żęcia.
(2) Analizując słowo żęcie, zauważamy, że także i ono używane jest w szerokim i w wąskim znaczeniu. W szerokim znaczeniu poza tym, co zazwyczaj nazywamy pracą żęcia, zawiera ono w sobie zbieranie pokłosia, natomiast w wąskim znaczeniu nie obejmuje pokłosia. W tym rozdziale będziemy używać słowa żęcie czasem z uwzględnieniem, a czasem z pominięciem pokłosia.