Epifaniczny tom 5 – rozdział 2 – str. 102
Wezwania – przesiewania – broń ku zabijaniu
Ci oddzieleni mieli otrzymać swój grosz po innych. Wszyscy zgadzamy się, że stokroć reprezentuje błogosławieństwa Pana dla nas jako nowych stworzeń w tym życiu, takie jak szczególna znajomość głębokich rzeczy, szczególna społeczność, szczególne sposobności służby itd., co stanowi przywileje embrionalnego Królestwa. Celem przypowieści jest pokazanie, że wystąpi pewna różnica w udzielaniu pewnego zarysu stokrocia dwóm poświęconym klasom, tj., sposobności służby, i że ich rozdzielenie nastąpi w związku z otrzymaniem przez Wielką Kompanię jej stokrocia, jej grosza, tj. możliwości uderzenia Jordanu po raz drugi. Te ogólne uwagi pomogą nam dostrzec zakres i cel tej przypowieści.
(8) Rozumiemy, że dniem z tej przypowieści jest okres Żniwa, 1874-1914. Jest to zatem symboliczny dzień trwający 40 lat. Dzień pracy u Żydów to okres 12 godzin (Jana 11:9; 9:4). Symboliczny dzień pracy składający się z 40 lat liczyłby zatem dwanaście symbolicznych godzin, a każda z nich stanowiłaby 1/12 z 40 lat, tj. 3 lata i 4 miesiące. Dwanaście godzin z przypowieści zaczyna się zatem następująco: (1) październik 1874; (2) luty 1878; (3) czerwiec 1881; (4) październik 1884; (5) luty 1888; (6) czerwiec 1891; (7) październik 1894; (8) luty 1898; (9) czerwiec 1901; (10) październik 1904; (11) luty 1908; (12) czerwiec 1911. Zatem dzień kończy się, a wieczór zaczyna się w październiku 1914. W swoim artykule o groszu C.J. Woodworth zmienił umiejscowienie dnia w stosunku do tego, co nasz drogi Pastor utrzymywał począwszy od 1910 roku, i rozpoczął go od października 1881. Zmienił również godziny, które u niego trwały po trzy lata. Jego dzień trwa zatem 36 lat i skończył się w październiku 1917 roku. Doprowadziło to go do wielu trudności: (1) pomijało okres pierwszego wezwania Żniwa – „wczesny ranek”; (2) zakładało, że symboliczny dzień liczy 36 lat, o czym Pismo Święte nigdzie nie wspomina, podczas gdy występuje w nim dzień długości 40 lat (Psalm 95:7-11 itd.); (3) oznaczało, że jego grosz (tom VII), wydany 17 lipca 1917, był rozpowszechniany,