Epifaniczny tom 5 – rozdział 2 – str. 128
Wezwania – przesiewania – broń ku zabijaniu
że 4Moj. 15:37-41 jest typem dania „Ślubu”, by pomóc nam w pamiętaniu o naszych obowiązkach poświęcenia. Tak jak polecenie przez Mojżesza noszenia frędzli stało się przyczyną typicznego buntu (4Moj. 16:1-3), tak podanie przez Pana „Ślubu” stało się przyczyną antytypicznego buntu. Rozumiemy, że Korach reprezentuje przesiewaczy wśród ludu prawdy; Datan – bestię; Abiram – jej obraz; On – smoka, szczególnie w jego rzecznikach sądowych i prasowych; a 250 Lewitów (4Moj. 26:10) – utracjuszy koron (z Boskiego punktu widzenia) w różnych (być może 250) podziałach kościoła nominalnego. Każdy dzień w typicznym opisie wydaje się przedstawiać jeden rok. Ofiarowanie kadzidła przez 250 Lewitów drugiego dnia odpowiada atakom na nasze zrozumienie okupu, ofiar za grzech, Pośrednika i przymierzy, mającym początek w lutym 1909 roku. Kadzielnice reprezentują wersety biblijne używane przez polemistów. Posłanie przez Mojżesza po Datana i Abirama wydaje się być typem Pana przemawiającego przez kazania obalające wyznania wiary oraz traktaty do bestii i jej obrazu, których zniszczenie jest pokazane w scenie trzęsienia ziemi. Zniszczenie 250 Lewitów przedstawia śmierć nowych stworzeń w antytypie. Eleazar, najwybitniejszy wówczas podkapłan, jest typem „onego Sługi”, który wziął te same wersety (kadzielnice), których używali zaprzeczający, i zinterpretował je („przekuł”) w taki sposób, by obronić prawdę na temat okupu, ofiar za grzech itd. („pokrycie”, obrona ołtarza). Jakże orzeźwione były wtedy nasze serca przez te błogosławione blachy! Scena z trzeciego dnia wydaje się być typem wydarzeń od lutego 1910 do lutego 1911 roku. Wersety i prawdy na temat syjonizmu, Królestwa, stanu śmierci oraz kary za grzech wydają się odpowiadać kadzielnicy i ogniowi, z którym Najwyższy Kapłan w członkach Jego Ciała wpadł między lud i uwolnił tych, którzy nadawali się do uwolnienia od plagi szemrzącego zaprzeczania [dosłownie kontradykcjonizmu – przypis tł.], które przy współpracy antytypicznego Koracha i jego antytypicznych 250 Lewitów zarażało masy nominalnego kościoła chrześcijańskiego.