Epifaniczny tom 5 – rozdział 2 – str. 130
Wezwania – przesiewania – broń ku zabijaniu
To, że zostali zwiedzeni w warunkach, w których można było poznać prawdę, dowodzi jednak, że nie żyli na poziomie swych przywilejów. Fakt ten oraz to, że pomagali i podżegali przesiewaczy, uczynił ich antytypicznymi Lewitami, synami Koracha, którzy jako antytypiczni Lewici Kehatyci ostatecznie wypiorą swoje szaty, a w międzyczasie będą trzymać się z dala od różnych towarzystw i korporacji wśród ludu prawdy. Chociaż nie możemy mieć nadziei ani modlić się o ich zwodzicieli, cieszymy się, że dla nich jest nadzieja (1Jana 5:16,17). Oby Pan otworzył ich oczy i doprowadził ich do pokuty, a tym samym do życia.
(49) Fakt, że 1Kor. 10:1-14 oraz 4Moj. 15:37-17:15 (w BG 4Moj. 15:37-16:50)wskazują, iż piąte przesiewanie trwało od lutego 1908 do czerwca 1911 roku, a także fakt, że ten pierwszy fragment w ogóle nie wspomina o szóstym przesiewaniu – dowodzą, że szóste przesiewanie miało nastąpić dopiero po zakończeniu się okresu żęcia, dopiero po „końcu Wieku” (Mat. 13:39), którym był dzień z przypowieści i który skończył się w październiku 1914 roku. Te dwa fakty przesądzają przeciwko poglądowi C.J. Woodwortha na temat dnia z tej przypowieści i potwierdzają pogląd naszego Pastora jako prawdziwy w odniesieniu do niej.
(50) Mat. 20:8-16 oraz Ezech. 9:5-10 wspominają jednak o szóstym przesiewaniu. Zbadajmy najpierw Mat. 20:8-16. Ponieważ dzień skończył się w październiku 1914 roku, wtedy też rozpoczął się wieczór. I rzeczywiście Pan w Swej opatrzności tak pokierował sprawami, że „on Sługa”, jako „rządca” z przypowieści, najpierw udzielił szczególnych sposobności wytrwałego uderzania Jordanu tylko wiernym. Z reguły byli nimi ci, którzy przychodzili do prawdy począwszy od lutego 1908 roku. Po szczegóły na ten temat odsyłamy czytelników do E 3, roz. II. Znamienne jest to, że większość ludu prawdy, która przyszła do prawdy w czasie wezwań poprzedzających piąte wezwanie i która w czasie próby dała dowody braku gorliwości – albo w wyniku finansowych ograniczeń pracy, albo