Epifaniczny tom 17 – rozdział 9 – str. 236
Etapy powrotu naszego Pana
Ponieważ ci, którzy „czuwają” (Mat. 24:42; Mar. 13:37) nie są nieuważnymi, lekkomyślnymi ani obojętnymi sługami króla, dokładnie zbadali oni Pismo Święte w tym, jak i innych tematach, w wyniku czego dostrzegają, że na wskazanie trzech różnych etapów drugiego adwentu naszego Pana używane są cztery greckie słowa: parousia, epiphaneia, apokalupsis i basileia.
Zbadajmy teraz te greckie słowa oraz ich użycie w Biblii w odniesieniu do drugiego adwentu.
PAROUSIA, CZYLI OBECNOŚĆ CHRYSTUSA
Prawie wszystkie greckie słowniki i badacze greki zgadzają się, że słowo parousia oznacza obecność, jak można zauważyć na przykład w uwagach typu „w greckim – obecność”, podawanych na marginesie w angielskiej i amerykańskiej Revised Version, wszędzie tam, gdzie występuje słowo parousia, które w tekście nie jest oddawane jako „obecność” (np. 1Kor. 15:23; Mat. 24:3,27,37,39). Tłumaczenie Rotherhama, Numeryczny Nowy Testament Panina oraz Literal Translation Younga wszystkie zgodnie oddają słowo parousia jako „obecność” w każdym z 24 przypadków jego wystąpienia, jednocześnie odrzucają słowo „przyjście” jako niepoprawne tłumaczenie parousia. The Emphatic Diaglott oraz tłumaczenie Fentona także oddają słowo parousia jako „obecność” (np. u Mat. 24:3,27). Nawet wersja króla Jakuba niekiedy poprawnie oddaje słowo parousia jako „obecność”, jak można zauważyć w 2Kor. 10:10 i Filip. 2:12.
Słowo parousia pochodzi od imiesłowu rodzaju żeńskiego (parousa – będąca obecną) greckiego czasownika pareimi, tzn. jestem obecny. A zatem rzeczownik parousia oznacza obecność, i to w każdym miejscu jego wystąpienia w Nowym Testamencie. Słowo parousia nie oznacza przychodzenia, zbliżania się, tak jak mówimy o kimś kto jest w drodze, lecz raczej wskazuje na pobyt w pewnym miejscu po przybyciu – bycie blisko w znaczeniu obecności w przeciwieństwie do nieobecności (zobacz np. Filip. 2:12, gdzie apostoł Paweł kontrastuje swą parousia, swą obecność,