Epifaniczny tom 17 – rozdział 8 – str. 206
Sposób powrotu naszego Pana
Jednak światło słoneczne zawsze pojawia się na wschodzie i świeci w kierunku zachodnim. Fakty te wskazują, iż w tym fragmencie, tak jak w Łuk. 11:36, słowo astrape powinno być oddane jako jasne świecenie. W tym ostatnim przypadku słowo błyskawica z pewnością byłoby błędnym tłumaczeniem, ponieważ nie łapiemy błyskawicy i nie stawiamy jej na świeczniku! Rozumiejąc odniesienie naszego Pana z Mat. 24:27 do jasnego światła słońca, z łatwością możemy dostrzec porównanie jakie czyni: jak słońce objawia stopniowo swą obecność – i to niektórym wcześniej niż innym, a ostatecznie, zanim dotrze na zachód, objawia się nawet najdłużej śpiącym – tak nasz Pan objawia Swą obecność światłem prawdy, które wysyła jako Słońce Sprawiedliwości (Mal. 4:2), najpierw świecąc dla Swego czujnego i wcześnie budzącego się Kościoła (Izaj. 60:1,2), a następnie dla całego świata (Izaj. 60:3; Jan 1:9). A zatem werset z Mat. 24:27 oznacza, że ludzie nie rozpoznają obecności naszego Pana naturalnym wzrokiem, lecz oczami zrozumienia, rozpoznając Go jako obecnego dzięki światłu prawdy, jakie On będzie na nich zsyłał. Tak więc fragment ten oznacza, iż Jego powrót jest niewidoczny dla naturalnych oczu.
„UJRZY GO WSZELKIE OKO”
Niewidzialność naszego Pana dla naturalnych oczu ludzi przy Jego powrocie wynika także z tekstów, które pokazują nam, że cała ludzkość, łącznie z Izraelem, ujrzy Pana w Jego drugim adwencie. Jest to możliwe wtedy, gdy wersety takie zharmonizujemy z tymi, które uczą, iż w Jego obecnym stanie nie widział Go żaden człowiek ani widzieć nie może (1Tym. 6:16) oraz że po uwielbieniu świat nie może Go już więcej zobaczyć (Jan 14:19). Mówiąc o drugim adwencie naszego Pana, Obj. 1:7 stwierdza: „Oto idzie z obłokami [wielkiego czasu ucisku] i ujrzy go wszelkie oko, i ci, którzy go przebili”. Gdybyśmy zinterpretowali dosłownie „obłoki” tego wersetu, sprawilibyśmy, iż fragment ten byłby nonsensem, jak to wyżej wykazaliśmy. Gdybyśmy zinterpretowali wyrażenie „wszelkie oko” tego tekstu jako dotyczące literalnych, naturalnych oczu,