Epifaniczny tom 1 – rozdział 6 – str. 291
Trzeciorzędne Łaski Charakteru Boga
jeszcze byli grzesznymi, Chrystus za nas umarł” (Rzym.5:8). „Ochotnego dawcę Bóg miłuje” (2 Kor.9:7). „Bóg miłości i pokoju niech będzie z wami” (2 Kor.13:11). „Bóg, który jest bogaty w miłosierdziu, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował, i gdyśmy byli umarłymi w grzechach, ożywił nas razem z Chrystusem” (Efez.2:4,5). „Bóg, a ojciec nasz, który nas umiłował” (2 Tes.2:16). „Okazała się dobrotliwość i miłość ku ludziom zbawiciela naszego Boga” (Tyt.3:4). „Kogo Pan miłuje, tego karze” (Żyd.12:6). „Patrzcie, jaką miłość dał nam Ojciec, abyśmy dziatkami Bożymi nazwani byli” (1 Jan 3:1). „Bóg jest miłość. Przez to objawiona jest miłość Boża ku nam, iż Syna swego jednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy żyli przezeń. W tym jest miłość, nie żeśmy my umiłowali Boga, ale że on umiłował nas i posłał Syna swego, aby był ubłaganiem za grzechy nasze. (…) I myśmy poznali i uwierzyli o miłości, którą Bóg ma ku nam. Bóg jest miłość; a kto mieszka w miłości, w Bogu mieszka, a Bóg w nim (…) My go miłujemy, iż on nas pierwej umiłował” (1 Jan 4:8-10,16,19). Wersety te wskazują, że Bóg przestrzega Swego prawa miłości.
Zgodnie z tymi trzema zestawami wierszy Bóg podlega własnemu prawu prawdy, sprawiedliwości i miłości. Połączenie prawdy, sprawiedliwości i miłości prowadzi do łagodnej uległości serca i umysłu, co jest cichością. Ponieważ zalety te łączą się w Nim, czynią Go cichym – łagodnie uległym w sercu i umyśle własnemu prawu prawdy, sprawiedliwości i miłości. Dowodzi to, że Bóg posiada cichość mądrości, którą zaleca nam praktykować (Jak.3:13). Dowodzi to jednak, że Jego cichość nie jest używana wobec dowolnej osoby, tj. wobec któregokolwiek z Jego stworzeń, ponieważ jest używana tylko wobec prawa Jego własnej istoty. Ta ostatnia uwaga powinna być dobrze zapamiętana, ponieważ prawo, któremu podlega Bóg, nie jest czymś zewnętrznym wobec Niego, lecz jest to prawo Jego własnej