Epifaniczny tom 1 – rozdział 6 – str. 292
Trzeciorzędne Łaski Charakteru Boga
istoty. Jest to Jego własny charakter. Dlatego przejawia się ono w Jego wszystkich myślach, motywach, słowach i czynach, które są jedynie przejawem, wyrazem i objawieniem Jego charakteru, szczególnie mądrości, sprawiedliwości i miłości.
Boska cichość, którą właśnie opisaliśmy, naturalnie uzasadnia Jego oczekiwanie i wymaganie cichości od nas. On nie jest nierozsądny i niesprawiedliwy, by spodziewać się od nas zalet, których Sam nie posiada. Jako część Bożego obrazu w nas, cichość jest naturalnie częścią Jego charakteru – prawem Jego istoty, której obrazem jesteśmy my. Zobowiązując nas do tego – przez używanie cichości wobec prawdy, sprawiedliwości i miłości – daje nam przykład, zachęcając do naśladowania Go. Wielokrotnie promienieje ona w Jego czynach widocznych w Jego Słowie i planie. Gdy wymogi prawdy, sprawiedliwości i miłości wymagają używania przez Niego cichości w odniesieniu do tych zalet w postępowaniu z przeciwnikami i grzesznikami w stosunku do Jego planu – bardzo często jej używa. Można to zauważyć w sposobie znoszenia przez Niego opozycji szatana, złych ludzi sprzed potopu, narodów z miast na równinie, Labana, zazdrosnych braci Józefa, faraona, szemrzących i buntowniczych Izraelitów na pustyni, narodów pogańskich, z którymi mieli oni pewną styczność, odstępczego Izraela w okresie sędziów i królów, słabości, samowoli i odstępstwa niektórych z ich królów, dostojników i kapłanów, prześladowań Jego proroków oraz innych Godnych przez nich samych oraz innych, sprowadzania Jego religii do formalności, a Jego nauk do źródła tradycji i ludzkich przykazań oraz odrzucenia i prześladowania Jego Syna oraz Jego posłańców w żniwie żydowskim, tzn. od 29 do 69 r.n.e.
Jego cichość wobec prawa Jego własnej istoty można dostrzec w doświadczeniach Wieku Ewangelii z Jego przeciwnikami oraz ze słabościami Jego ludu. Opozycja szatana