Epifaniczny tom 17 – rozdział 7 – str. 184
Dzień Sądu
Wystąpiliśmy i kłamaliśmy [nauczaliśmy błędów] Panu (…) zmyślaliśmy i wypowiadali z serca swego słowa kłamliwe. Tak [w wyniku tego], że się sąd [prawda] na opak odwrócił [został wypaczony] (…) a prawda padła na ulicę”. Jakże mocno porównania i kontrasty tego fragmentu dowodzą, że sądzić przede wszystkim oznacza pouczać, a sąd przede wszystkim oznacza pouczenie, prawdę.
To samo pokazuje grecki Nowy Testament w odniesieniu do krisis – sądu oraz krino – ja sądzę. Dla każdego z nich podamy jeden przykładowy tekst. „Biada wam, nauczeni w piśmie i faryzeusze obłudni! Bo dajecie dziesięcinę z mięty i z anyżu i z kminu [najmniejsze z nasion], a opuszczacie poważniejsze rzeczy w zakonie [Boskim Słowie], sąd [krisis – prawdę doktrynalną] i miłosierdzie [właściwy stosunek do bliźniego] i wiarę [właściwy stosunek do Boga; innymi słowy, zaniedbali oni uczenia i praktykowania głównych rzeczy Boskiego Słowa]; te [poważniejsze rzeczy] mieliście czynić, a tamtych [dawania dziesięciny z mniej poważnych małych rzeczy] nie opuszczać” (Mat. 23:23). Z kontrastu, jaki nasz Pan czyni tutaj między doktryną (sądem) a praktykowaniem (miłosierdzia i wiary), łatwo możemy zauważyć, że krisis między innymi oznacza doktrynalne pouczanie. Kol. 2:16, 17 to fragment dowodzący, że krino oznacza ja nauczam: „Niechaj was tedy nikt nie sądzi [krino – nie poucza was, że obowiązują was przepisy Mojżeszowe] dla pokarmu, albo dla napoju; albo z powodu święta, albo nowiu miesiąca, albo sabatów, które są cieniem [dobrych] rzeczy przyszłych”.
Co ujawniła dotychczas nasza analiza? Z pewnością następującą rzecz: że pierwsze znaczenie słów używanych do opisu rzeczy dokonywanych przez Pana w sądzeniu to instruować, nauczać prawdy, pouczać. Tak więc pierwszym dziełem Pana w Dniu Sądu, gdy będzie On sądził jednostki, będzie uczenie ich prawdy (Jan 17:17; Obj. 20:12).