Epifaniczny tom 17 – rozdział 6 – str. 140
Czy jest nadzieja dla kogokolwiek z nie zbawionych zmarłych?
Boskim celem wyboru Kościoła spomiędzy rodzaju ludzkiego jest to, by w życiu przyszłym użyć tego wybranego Kościoła jako Pośrednika w błogosławieniu możliwościami zbawienia wszystkich nie wybranych, tzn. tych, którzy zostali pominięci w obecnym życiu, w którym liczą się tylko wybrańcy – klasa wiary. Biblia uczy, że rodzina ludzka składa się z dwóch klas: (1) klasy wiary (Gal. 3:7-9; 2Kor. 5:7) i (2) klasy niewiary (2Tes. 3:2; Rzym. 11:30-32). Wiedząc, że w warunkach, w których do zwycięstwa potrzebna jest silna wiara, zbawienie będzie mogła uzyskać tylko klasa wiary, Bóg postanowił dać taką szansę tylko tej jednej klasie.
Takie postępowanie jest mądre, słuszne i miłosierne, w interesie wszystkich. Innymi słowy, kochające serce Boga gorąco pragnie pomóc wszystkim upadłym stworzeniom, i dlatego Bóg ułożył Swój plan w sposób najkorzystniejszy dla wszystkich zainteresowanych. Gdyby postawił klasę niewiary na próbie do życia w teraźniejszych warunkach, w których dla nikogo z nich nie byłoby możliwości zbawienia, ponieważ warunki te wymagają wiary, której ona nie posiada, postąpiłby wbrew Swej mądrości, sprawiedliwości i miłości, czego On nigdy nie uczyni. Bóg jest dobry i o wiele bardziej podobne do Niego jest odłożenie próby klasy niewiary, aż nastaną warunki, w których będzie ona mogła zwyciężyć, a postawienie obecnie na próbie tylko tych, którzy w warunkach wymagających postępowania wiarą, są w stanie wykazać się tą niezbędną cechą i zwyciężyć! Jakże bliższe Bogu jest wybranie właśnie klasy wiary w celu przygotowania jej do pomagania klasie niewiary w reformowaniu się, gdy nastanie jej próba! A ponieważ klasa wiary jest wierna w trudniejszych warunkach, udziela On jej oczywiście większej nagrody. Tak właśnie przedstawia tę sprawę Pismo Święte. Św. Jakub uczy (Dz.Ap. 15:14-17), że podczas Wieku Ewangelii Bóg nawiedza narody, by „wziąć”, wybrać z nich lud dla Swego imienia – wybrańców.