Epifaniczny tom 17 – rozdział 6 – str. 148
Czy jest nadzieja dla kogokolwiek z nie zbawionych zmarłych?
Tak jak Bóg bardziej miłował Jakuba niż Ezawa, tak bardziej miłuje wybrańców niż niewybrańców. Tak jak wybrał Jakuba, a odrzucił Ezawa, tak teraz wybiera wybrańców a odrzuca niewybrańców. Chociaż Bóg udziela wybranym głównych błogosławieństw, tak jak Izaak udzielił głównego błogosławieństwa Jakubowi (1 Moj. 27:28, 29), to jednak – tak jak później Izaak udzielił Ezawowi mniejszego, choć bogatego błogosławieństwa (1Moj. 27:36-39) – Bóg udzieli w przyszłym wieku mniejszych, choć bogatych błogosławieństw nie wybranym. Taką właśnie myśl nasuwa Abd. 21. W wersecie tym góra Syjon reprezentuje Królestwo niosące zbawienie, Królestwo Tysiąclecia (Joel 2:32; Abd. 17). Zbawiciele wstępujący na nią to Jezus i Jego Kościół, wybrańcy (Izaj. 2:2,3; 60:14,15,18; Rzym. 11:26,30-32). Jako Zbawiciele sądzić oni będą górę Ezawa, niewybrańców, uwalniając ich od nieprzyjaciół (grzechu, śmierci i grobu), tak jak sędziowie wybawiali Izrael od nieprzyjaciół. Ten chwalebny stan zostanie osiągnięty, gdyż, jak zapewnia nas ten werset, „królestwo będzie samego Pana”. W ten sposób wybrańcy jako Wybawiciele naprawią upadek Adama, przywiodą nie wybranych na ścieżki sprawiedliwości porzucone przez Adama i przez nich (Iz. 58:12). To oczywiście dowodzi istnienia w Królestwie szansy dla nie wybranych, którą otrzymają z rąk Zbawiciela, Jezusa i Jego Kościoła – Oblubienicy.
Również urzędowe imię Kapłani zastosowane do Jezusa i Jego Kościoła potwierdza to samo (Żyd. 3:1; 1Piotra 2:5, 9; Obj. 1:6; 5:10; 20:6). Kapłan to ten, który – na podstawie ofiary składanej Bogu za innych – pełni funkcję pojednawczą między Bogiem a człowiekiem (Żyd. 5:1; 2:17). Jezus i Jego współkapłani składają ofiary Bogu w tym życiu (Żyd. 5:1, 5; 9:11, 12; 13:15, 16; 1Piotra 2:5). Chrystus jako Kapłan w ciągu tego wieku pojawia się przed oblicznością Bożą za wybranych, nie za nie wybranych (Żyd. 9:24; 10:14; Jan 17:9),