Epifaniczny tom 1 – rozdział 6 – str. 306
Trzeciorzędne Łaski Charakteru Boga
wtórej śmierci z pewnością przejawia bardzo wielkie umiarkowanie. Wielka Kompania ma i będzie miała powody do wychwalania Boskiego umiarkowania, a Maluczkie Stadko w najwyższym stopniu zrozumie działanie tej zalety Boga. Tak więc umiarkowanie Boga jest zaletą wymaganą przez Jego doskonałość oraz przez potrzeby Jego stworzeń w ich wszystkich klasach i poziomach istnienia.
Zasięg umiarkowania Boga jest powszechny. Przejawia się ono zatem w Jego wszystkich myślach, motywach, słowach i czynach. Gdyby brakowało go któremukolwiek z tych elementów, okazałby się On niedoskonały. Fakt, że wszystkie one przepełnione są tą zaletą dowodzi, iż jest On doskonałym Jehową, którego słusznie za to wielbimy. Na próżno szukalibyśmy w naturze przejawów Boskiego nieumiarkowania. Na próżno analizowalibyśmy miłosierdzie, by znaleźć choć jeden ślad nieumiarkowania u Boga. Wszystko, wszędzie i zawsze manifestuje obecność u Niego tej zalety. Każdy zarys Jego planu oraz każdy Jego czyn związany z tym planem łączą się w przypisywaniu naszemu Bogu umiarkowania. Krótki przegląd niektórych z Jego głównych odpowiednich dzieł opisanych w Biblii w związku z realizacją tego planu dowiedzie, iż jest to prawdziwe w odniesieniu do tego chwalebnego przymiotu Boga.
Umiarkowanie Boga jest wyraźnie widoczne w stworzeniu w Adamie i Ewie doskonałego rodzaju ludzkiego. Każda ich władza, każda zdolność i przywilej oddają chwałę umiarkowaniu Boga. Jak dobrze dobrane były ich zdolności, warunki i okoliczności związane z ich próbą do życia! Jakże umiarkowana była śmierć jako wyrok za ich nieposłuszeństwo w porównaniu z nieumiarkowaną karą rzekomych wiecznych mąk! Umiarkowanie cechuje wymierzanie kary śmierci przez stopniowe doświadczanie zła. Staje się to szczególnie oczywiste, jeśli weźmiemy pod uwagę cel jego dozwolenia – doświadczalne nauczenie niekorzyści i niegodziwości zła jako lekcji pomocnej do reformy – a także gdy weźmiemy pod