Epifaniczny tom 17 – rozdział 5 – str. 92
Królestwo Boże
potem ukoronowany cierniami i wyszydzany; włożono na Niego ciężki krzyż, pod ciężarem którego zemdlał; przybito Go do krzyża, zadając Mu gwałt; w Jego twarz rzucano najokropniejsze przekleństwa, obelgi, groźby, bluźnierstwa i podłe oskarżenia. A On – niewinny – znosił to wszystko w duchu cichości, miłości, wierności Bogu. Chociaż gwałtownicy wzięli Go siłą i haniebnie Go potraktowali, niemniej zachował On wierność do końca.
To samo traktowanie spotkało Jego naśladowców: w żniwie Wieku Żydowskiego w podobny sposób cierpieli apostołowie, począwszy od Zielonych Świąt, przez pracę nad Korneliuszem i jego rodziną aż do końca żniwa Wieku Żydowskiego. Tych świętych mężów spotykała przemoc, a oni ją znosili. Stosowano wobec nich siłę, gwałt, podłość, okropne pomówienia i posądzenia, w każdy możliwy sposób nacechowane niesprawiedliwością. To samo można powiedzieć o braciach żyjących na przestrzeni całego tego wieku: traktowanie takie przede wszystkim spotykało członków gwiezdnych, następnie ich specjalnych pomocników, a po trzecie tych, którzy przyjmowali ich poselstwo i uznawali ich za swych wodzów i nauczycieli. Gdy byli im posłuszni, diabeł także wobec nich stosował przemoc i okrutne prześladowania, posługując się władzami cywilnymi, wielkim antychrystem (papiestwem), małym antychrystem (zjednoczonym systemem protestanckiego sekciarstwa), światem i ciałem. W ten sposób lud Boży przez cały wiek spotykał się z gwałtem.
Mat. 16:18 to kolejny odpowiedni werset: „A Ja ci powiadam, żeś ty jest Piotr [petros]; a na tej opoce [petra] zbuduję kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go”. Piotr właśnie wypowiedział opokowe wyznanie: „Tyś jest Chrystus, on Syn Boga żywego”, z którego to powodu Jezus nadał mu imię Piotr, które oznacza kamień; petra oznacza skałę, a petros oznacza kamień. Na tej petra, na tym opokowym wyznaniu wypowiedzianym przez Piotra,