Epifaniczny tom 17 – rozdział 5 – str. 103
Królestwo Boże
ciałem jest [ludzką istotą], a co się narodziło z Ducha, duchem jest [duchową istotą]”. Św. Paweł podobnie zapewnia nas, że ludzkie istoty – ciało i krew – jako takie nie mogą odziedziczyć Królestwa Bożego (1Kor. 15:50). Uczy zatem, że święci są przemieniani z ludzkiej natury, którą dziedziczą od Adama (1Moj. 2:7; 1Kor. 15:45-49: dowód mieści się w pierwszym zdaniu każdego z tych pięciu ostatnich wersetów), do Boskiej natury, jaką posiada Bóg i nasz Pan Jezus, przez uzyskanie Boskich, nieśmiertelnych ciał (1Kor. 15:42-44,45-49: dowód mieści się w ostatnim zdaniu każdego z tych pięciu ostatnich wersetów, 51-54; 2Piotra 1:4; 2Kor. 4:16-5:4; Filip 3:20,21; Kol. 3:4; 1Jana 3:2). W ten sposób w pierwszym zmartwychwstaniu dostępują narodzenia z Ducha, już nie w ludzkich ciałach, lecz duchowych, i to w najwyższej z istniejących natur – Boskiej! A zatem gdy wierni będą królować na ziemi, będą istotami Boskimi, takimi jak nasz Niebiański Ojciec i nasz Pan Jezus Chrystus. To wielkie zbawienie do Boskiej natury nie było znane przed przyjściem naszego Pana, który „wywiódł je na jaśnie” (2Tym. 1:9,10; Żyd. 2:3,4; 1Piotra 1:10-12; Łuk. 16:16). Dla Nikodema była to całkowicie nowa i niesłychana rzecz, której nie potrafił zrozumieć (Jan 3:1-13). Jest to jednak chwalebna nadzieja, jaką w okresie Wieku Ewangelii Bóg przedstawił „powołanym według postanowienia Bożego” (Rzym. 8:28; 2:7; 2Tym. 1:9,10; Kol. 1:25-27; 2Piotra 1:3,4).
NIEWIDZIALNOŚĆ KRÓLESTWA
Fakt, że członkowie klasy Królestwa stają się istotami duchowymi oraz dodatkowy fakt, że stają się istotami duchowymi w najwyższej z duchowych natur (w naturze Boskiej) – dowodzą, iż w czasie panowania nad ziemią klasa Królestwa będzie niewidzialna. Wiemy, że aniołowie są duchami (Żyd. 1:7) i że jako tacy są niewidzialni, ponieważ nasi aniołowie stróże znajdują się wokół nas, lecz my naszym cielesnym wzrokiem