Epifaniczny tom 17 – rozdział 5 – str. 114
Królestwo Boże
siądź po prawicy mojej”. Dawid oczywiście nie wstąpił do nieba, ponieważ Piotr argumentował, że jego grób jest z nami aż do dzisiejszego dnia (w. 29)(i wciąż tam jest), co jest dowodem, że nie wstąpił do nieba, ponieważ nie był spłodzony z Ducha, a zatem powstanie na ziemi, tak jak pozostali Starożytni Godni. Jako jeden ze Starożytnych Godnych będzie on naprawdę wierny. Dawid nie wstąpił do nieba; nie należy on do niebiańskiej fazy Królestwa, lecz jego fazy ziemskiej, widzialnej.
Także Żyd. 2:3 wskazuje, że sposobność należenia do Królestwa niebiańskiego, niewidzialnego, była zamknięta aż do pierwszego adwentu Jezusa, a zatem żaden ze Starożytnych Godnych nie mógł być jego częścią: „Jakże my ujdziemy, jeśli zaniedbamy tak wielkiego zbawienia, które wziąwszy początek opowiadania przez samego Pana, od tych, którzy go słyszeli, nam jest potwierdzone?” Tym wielkim zbawieniem jest wysokie powołanie. Ci, którzy je zaniedbują, to ci, którzy po powołaniu do niego nie żyją w zgodzie z nim, nie dochowują swych ślubów poświęcenia: pozostawania martwym dla siebie i świata, a żywym dla Boga, nie uwielbiają wśród ludzi Boga w Jego doskonałej mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy. To wielkie zbawienie miało swój początek opowiadania od Jezusa w czasie Jego pierwszego adwentu. On był pierwszym, który komukolwiek opowiedział o wysokim powołaniu. Uczynił to przede wszystkim wobec dwunastu apostołów, a następnie wobec tych, którzy poszli za Nim, z których 500 trwało w tym stanie aż do końca Jego służby i którzy w momencie Jego zmartwychwstania w mniejszym lub większym stopniu byli upewnieni o Jego powstaniu z umarłych. Zbawienie to zostało potwierdzone, uwiarygodnione ludowi Bożemu, Maluczkiemu Stadku, przez tych, którzy Go słyszeli, tj. przede wszystkim przez dwunastu apostołów. Przez cały Wiek Ewangelii potwierdzenie to dawane było przez członków gwiezdnych i ich specjalnych pomocników oraz tych, którzy uznawali ich za swych nauczycieli. Ci potwierdzali je słowem mówionym, świadectwem, życiem i naukami. Udowodnili, że to wielkie zbawienie