Epifaniczny tom 17 – rozdział 5 – str. 119
Królestwo Boże
i w pełni przygotowane Królestwo, by przejąć kontrolę nad ludzkimi sprawami jako Królestwo Boże wśród ludzi. Chociaż Maluczkie Stadko zostało powołane jako ostatnie, będzie pierwsze we władzy, urzędzie, zaszczycie i dziele Królestwa; natomiast Starożytni Godni, powołani jako pierwsi, będą ostatnimi, posiadając mniejszą władzę, urząd, dzieło, cześć i naturę niż niebiańska, niewidzialna faza Królestwa.
Na koniec omawiania ziemskiej, widzialnej fazy Królestwa rozważymy Żyd. 11:39,40: „A ci wszyscy świadectwo otrzymawszy przez wiarę, nie dostąpili obietnicy. Przeto że Bóg o nas coś lepszego przejrzał, aby oni bez nas nie stali się doskonałymi”. Św. Paweł mówi tutaj o bohaterach wiary, jakich wymienia w pierwszej części tego rozdziału, poczynając od Abla, a skończywszy na Janie Chrzcicielu. Wszyscy oni otrzymali dobre świadectwo przez wiarę, tzn. ich wiara zawierała w sobie umysłową ocenę i poleganie serca, ich wiara była prawdą, której trzymali się swą umysłową oceną i poleganiem serca; ich wiara była wiernością Duchowi, Słowu i opatrznościom Boga. Chociaż w ten sposób uzyskali dobre świadectwo, nie otrzymali obietnicy nieśmiertelności w niewidzialnej, niebiańskiej fazie Królestwa Bożego. Powodem było to, że „Bóg o nas [tzn. Maluczkim Stadku] coś lepszego przejrzał, aby oni bez nas nie stali się doskonałymi”. Wszystko, co najlepsze, lepsze rzeczy, Bóg przewidział dla Chrystusa Głowy i Ciała, tak aby Starożytni Godni i Młodociani Godni nie stali się doskonałymi bez służby Jezusa i Kościoła. Ich doskonałość nastąpi w Tysiącleciu, w miarę jak będą wierni obietnicom Nowego Przymierza, jego wymogom i prawom. Wówczas staną się doskonałymi w ziemskiej, widzialnej fazie Królestwa.
CELE KRÓLESTWA
Celami tego Królestwa, zorganizowanego tak, jak wyżej opisaliśmy, będzie zniszczenie wśród ludzi każdej złej rzeczy i wpływu oraz wprowadzenie wśród nich dobrych rzeczy