Epifaniczny tom 1 – rozdział 6 – str. 319
Trzeciorzędne Łaski Charakteru Boga
Zadziwiające bogactwa Jego dobroci i wspaniałomyślności okazywane światu ludzkości w zapewnieniu wszelkich sposobności uzyskania restytucji wraz z jej pomocnymi błogosławieństwami także rzucają jasne światło na Jego wielkoduszność. Kiedy weźmiemy pod uwagę fizyczne, umysłowe, moralne i religijne zepsucie oraz degradację świata, szczególnie znacznej jego części, i kiedy pomyślimy o opozycji wobec Boga okazywanej przez wielu z nich w tym życiu – jesteśmy zdumieni tak wielkodusznym duchem, jaki będzie towarzyszył postępowaniu Boga ze światem w Tysiącleciu, kiedy to niezmiernie wspaniałomyślnie i obficie stworzone zostaną wszelkie warunki dla przyjścia z pomocą człowiekowi – błogosławienia i podniesienia go. Brakuje nam słów na opisanie wielkoduszności zawartej w doskonałych i szczęśliwych warunkach, jakie Bóg przygotuje i jakimi otoczy On tych ze świata, którzy w próbach Tysiąclecia i następującego po nim Małego Okresu okażą się wierni prawdzie i sprawiedliwości. Nic dziwnego, że z powodu takiej wielkoduszności wszyscy na niebie i na ziemi przyłączą się do chóru „alleluja” całego wszechświata, oddając „siedzącemu na stolicy i Barankowi błogosławieństwo i cześć i chwałę i siłę na wieki wieków”! (Obj.5:13).
Rozważanie wielkoduszności Boga niesie nam oczywiście cenne lekcje. Pierwszą z nich jest z pewnością wdzięczność, ponieważ to my jesteśmy jej odbiorcami. Druga lekcja to ocena, ponieważ zasługuje i wymaga ona od nas oceny. Trzecią lekcją jest naśladowanie, ponieważ pobudza nas ona do naśladowania, którego też jest godna. Czwartą lekcją jest jej zalecanie, ponieważ jako jej obserwatorzy i odbiorcy odpowiednio możemy na nią reagować, polecając ją uwadze innych, tak by i oni razem z nami mogli uczyć się i praktykować te cztery lekcje.
Pozostają jeszcze trzy z Jego trzeciorzędnych przymiotów charakteru, które nie zostały dotąd omówione: łagodność, radość i wierność. Tak jak w przypadku Boskich przymiotów istoty