Epifaniczny tom 17 – rozdział 4 – str. 85
Obalenie królestwa szatana
OSTATECZNE EFEKTY OBALENIA KRÓLESTWA SZATANA
Z pewnością najbliższe, wyżej przedstawione prognozy nie są niczym przyjemnym. Gdyby po nich nie miały nastąpić błogosławieństwa, pominęlibyśmy je milczeniem. Podajemy je tutaj, by ostrzec i w ten sposób przygotować tych, którzy zwracają uwagę na „mocniejszą mowę prorocką” oraz „znaki czasów” i przez nie nakłaniają swe serca ku mądrości. Ktoś być może zapyta: jak miłujący Bóg może dozwolić na takie rzeczy? Odpowiadamy, że przez prawie 2000 lat Bóg z zadziwiającą cierpliwością zachęcał świat do pokuty, lecz poza wyjątkiem kilku świętych nie było żadnej reakcji, przez co ludzkość udowodniła, że nie dokona reformy przez perswazję moralną. Dlatego Bóg zezwolił diabłom i złym wodzom na wprowadzenie świata w wielki ucisk, który zamierza wykorzystać jako rózgę korygującą, by ludzie nauczyli się sprawiedliwości (Iz. 26:9). Tak jak chirurg, nieuchronnie raniący pacjenta, którego złamaną kończynę ma nastawić, dokonuje tej operacji, gdy jest ona jedynym środkiem zapewnienia ostatecznego dobra pacjenta, tak i Bóg dozwala na wielki ucisk jako jedyną nie wykorzystaną metodę przywrócenia światu rozumu, w ten sposób przygotowując go na podniesienie przez tysiącletnie panowanie Chrystusa. W związku z dozwoleniem Boga na wielki ucisk jest jeszcze inna rzecz demonstrująca Jego miłość przez gniew: ucisk ten dzięki Boskiej interwencji zerwie kajdany szatana z szyi ludzkości i w ten sposób uwolni ją z opresji największego ze wszystkich tyranów (Izaj. 9:4; Psalm 72:4). Gdy rozważamy okropne i bezlitosne spustoszenie, jakiego szatan dokonał wobec ludzkości i pośród niej, a następnie dowiadujemy się, że wielki ucisk doprowadzi do utraty przez niego królestwa i tronu oraz do uwięzienia go na tysiąc lat (Obj. 20:1–3), w wyniku czego ludzkość zostanie uwolniona od jego bezlitosnego panowania