Epifaniczny tom 17 – rozdział 3 – str. 56
Szatan, jego istota i królestwo
Werset 15 wskazuje, że był nienagannie doskonały i dobry od czasu stworzenia, prawdopodobnie przez miliony lat, aż do upadku w Edenie. Jego późniejsze zepsucie obrazowo opisane jest w wersetach 16-18, a jego końcowe wpływy i unicestwienie w Małym Okresie po Tysiącleciu są opisane w wersecie 19. Pismo Święte dostarcza nam więc obszernego opisu historii tego cherubina.
INNE OPISOWE IMIONA
Dotychczas znamy go pod nazwą Lucyfera, szatana, cherubina nakrywającego (strzegącego), ale w Biblii jest on także nazywany inaczej. Byłoby dla nas korzystne rozważenie tych imion, które dotyczą jego cech i czynów po upadku. Nazwany więc jest on: Belzebubem (panem much); bogiem Akkaronu (zniszczenia; 2Król. 1:3-6, co jest symbolem jego natarczywości przez błędy [muchy] militaryzmu prowadzącego do wojny i zniszczenia – Mat. 12:24; Mar. 3:22; Łuk. 11:15); Belialem lub Beliarem (nikczemnością, imię opisujące jego charakter – 2Kor. 6:15); diabłem (przeciwnikiem, imię opisujące jego przeciwstawianie się Bogu, prawdzie, sprawiedliwości, rodzajowi ludzkiemu w ogóle, a dobru w szczególności – Mat. 4:1; Łuk. 4:2,6; Obj. 20:2); nieprzyjacielem (imię opisujące jego złośliwy sposób postępowania i wrogą postawę – Mat. 13:39); kłamcą i ojcem kłamstw (określenie jego fałszerstwa i zapoczątkowania błędu – Jan 8:44); mordercą (gdyż przez grzech zamordował całą rodzinę ludzką – Jan 8:44; Rzym. 5:12); wężem i starym wężem (z powodu przebiegłości i jadowitości – 1Moj. 3:4, 14; Obj. 20:2; 2Kor. 11:3); księciem tego świata (gdyż uzurpuje sobie stanowisko władcy obecnego złego porządku rzeczy wśród ludzi – Jan 12:31; 14:30; 16:11); księciem demonów (gdyż jest panem upadłych aniołów – Mat. 12:24); księciem władzy „na powietrzu” (z powodu przewodzenia upadłym aniołom jako niewidzialnym duchom zorganizowanym w królestwo nad ludzkością – Efez. 2:2); duchem działającym przez dzieci nieposłuszeństwa (gdyż jako swe narzędzia i sługi używa on nikczemnych i nieposłusznych – Efez. 2:2); kusicielem (gdyż kusi do grzechu, błędu, samolubstwa i światowości – Mat. 4:3; 1 Tes. 3:5); bogiem tego świata (imię opisujące go jako władcę obecnego