Epifaniczny tom 17 – rozdział 3 – str. 59
Szatan, jego istota i królestwo
Szatan powiedział więcej niż B. Do tej pory powiedział on już Y, a przy końcu Tysiąclecia powie Z, przekraczając ostateczną granicę zła, po czym nastąpi jego zniszczenie (Żyd. 2:14). Postępowanie, które obrał, dokonało strasznego spustoszenia w jego niegdyś świętym charakterze i jedności z Bogiem, a także ze wszystkimi będącymi w harmonii z Nim, jak również pociągnęło do grzechu i jego złych skutków wielu aniołów oraz sprowadziło grzech i upadek na rodzinę ludzką. Postępowanie szatana uczyniło go bardzo przebiegłym zamiast mądrym, bardzo niesprawiedliwym zamiast sprawiedliwym, bardzo samolubnym zamiast kochającym i bardzo zawziętym w czynieniu zła zamiast mocnym w Bogu. W wyniku tego jest on najbardziej widocznym przykładem zdeprawowanego charakteru we wszechświecie – niemal synonimem samego grzechu. To prawda, że zaspokoił on swą ambicję władania ludzką rodziną w obecnym złym świecie (Gal. 1:4; Jan 12:31; 14:30; 16:11; 2Kor. 4:4; Efez. 2:1,2) i sprawowania władzy księcia upadłych aniołów (Mat. 12:24; Efez. 2:2; 6:11,12), ale za jak straszną dla siebie i swych poddanych cenę! Zaprawdę jest on najlepszą ilustracją „chełpiącej się ambicji przekraczającej samą siebie!” Unikajmy naśladowania go.
ORGANIZACJA KRÓLESTWA SZATANA
Jakże obrazowo opisuje prorok (Izaj. 14:13, 14) różnorodne cechy ambicji szatana: „Wszak tyś mawiał w sercu swym: [1] Wstąpię na niebo [uczynię siebie wielkim władcą], [2] nad gwiazdy [ponad aniołów (Ijoba 38:7)] Boże [stanę się królem aniołów (Mat. 12:24)] wywyższę stolicę moją, [3] a usiądę na górze [w Królestwie (Dan. 2:35,44,45; Izaj. 25:6)] zgromadzenia [ludzi, stanę się władcą rodziny ludzkiej]; na stronach północnych [jako władca duchowy, niewidzialny]: [4] Wstąpię na wysokość obłoków [wyjdę poza zasięg jakichkolwiek kłopotów], [5] będę równy Najwyższemu [założę niezależne królestwo, w którym jako rywal Boga będę najwyższym i równym Mu.]”!