Epifaniczny tom 17 – rozdział 3 – str. 64
Szatan, jego istota i królestwo
a pewne dobro złem. Następnie obiecał on nagrodę przyszłego życia tym, którzy – oszukani, że jego błędy są prawdą, a jego zło dobrem – przyjmują jego błędy i praktykują jego zło, a tym, którzy w to nie wierzyli, groził wiecznymi mękami. Podobnie straszył wiecznymi mękami w przyszłym życiu tych, którzy przyjmowali Boże prawdy jako prawdziwe (przedstawiane przez szatana jako fałszywe) oraz przestrzegali pewnych Jego przykazań (przedstawianych przez szatana jako złe). Natomiast tym, którzy tego nie czynili, obiecał on wieczną rozkosz. W ten sposób przez nadzieję nagrody za uległość oraz przez strach przed wiecznymi mękami w życiu przyszłym za nieposłuszeństwo, zwodniczo skłonił ludzi do wierzenia i praktykowania swoich błędów. Przez fałszywe przedstawienie źródła i charakteru Boskich nauk oraz nadzieję nagrody lub strach przed wiecznymi mękami w życiu przyszłym powstrzymywał ludzi od wierzenia w Boskie prawdy i praktykowania ich. W ten sposób zniewolił on rodzaj ludzki i przeszkadzał mu w wypełnianiu woli Bożej! W tym ponurym spisku poszczęściło mu się z większością rodziny ludzkiej (2Kor. 4:4; 11:3,14,15; 2Tes. 2:9; 2Tym. 2:26). Tymi trzema przed chwilą rozważanymi błędami podparł on skutecznie swe imperium oraz trzy podstawowe błędy oparte na zasadzie Boskiego prawa.
KRÓLESTWO CIEMNOŚCI
Powyższe rozważania dowodzą, że królestwo szatana zbudowane jest na błędach i nimi podpierane. Za ich pośrednictwem szatan skutecznie działa w sercach dzieci nieposłuszeństwa przez cały czas trwania swego królestwa i na całym jego obszarze (Efez. 2:2). Lecz królestwo tak zbudowane i w ten sposób podtrzymywane musi być złe, czego zresztą dowodzi historia. Droga królestwa szatana wyznaczona jest wieloma złymi słowami i czynami. Prawdziwie zepsuta była i jest większość władców, arystokracji i duchowieństwa jego królestwa. Historia „teraźniejszego wieku złego” (Gal. 1:4) to ciąg wypadków