Epifaniczny tom 17 – rozdział 2 – str. 33
Siedem zbawionych klas
od pierwotnego chrześcijaństwa niszczyły owoce apostolskiego zasiewu prawdy i sprawiedliwości – zrywały z naukami, praktykami i czynami, jakie Jezus i Jego apostołowie podali ludowi Pana w żniwie Wieku Żydowskiego. W ten krótki i figuralny sposób pierwszy rozdział Joela opisuje duchowe spustoszenie, panujące na symbolicznych polach apostolskiego zasiewu. Spustoszenie, które trwało aż do niedawna.
W drugim rozdziale księgi Joela (w. 1-11) prorok opisuje powstały z tego wielki ucisk dnia Pana oraz tych, którzy do niego doprowadzą. Prorok wykazuje jednak, że przed nastaniem ucisku Pan pośle ludziom poselstwo pokuty (w. 12-17). Wierni otrzymują zapewnienie, że zanim wybuchnie ucisk, Pan usunie skutki tej symbolicznej zarazy (w. 25). Karząc czyniących zło (w. 20), przywróci apostolskie nauki i praktyki, co jeszcze przed uciskiem sprawi, że na pola, na których będą pracować Jego wierni, powróci wielki urodzaj (w. 19, 21-24, 26, 27). Następnie Bóg podaje przez proroka (w. 28), co będzie się działo po tych dniach przywracania nauk i praktyk apostolskich, tzn. co będzie się działo po Wieku Ewangelii, czyli w Tysiącleciu: Bóg wyleje Swego Ducha na wszelkie ciało. Potem w wersecie 29 Bóg powraca do „onych dni” (Wieku Ewangelii) i mówi nam, czego dokona w czasie Wieku Ewangelii – wyleje Swego Ducha na Swe sługi i służebnice.
Analizując wersety 28,29 stwierdzamy, że traktują one o sześciu zbawionych klasach: (1) „synowie wasi”, (2) „córki wasze”, (3) „starcy wasi”, (4) „młodzieńcy wasi”, (5) „sługi” oraz (6) „służebnice”. Słowa tego fragmentu są skierowane do Syjonu (w. 23), który reprezentuje Królestwo (Izaj. 60:14; Obj. 14:1) i oznacza Pana Jezusa oraz Jego wierny Kościół. Duch jest wylewany na nich właśnie „w onych dniach” (w czasie Wieku Ewangelii) (w. 29),