Epifaniczny tom 17 – rozdział 2 – str. 44
Siedem zbawionych klas
Zgodnie z proroctwem, z nielicznymi wyjątkami pozostawali oni ślepi na wysokie powołanie Wieku Ewangelii. W ciemności i błędzie na temat Chrystusa i Kościoła przechodzili przez ten wiek, odrzuceni od łaski Boga (Rzym. 11:30-32; Jer. 16:11-13). Biblia mówi jednak o ich powrocie do Boskiej łaski oraz do ich ziemi pod koniec tego wieku (Rzym. 11:25-32; Izaj. 11:10-13; Jer. 16:14-16; Ezech. 36:24,28-30, 33-36; 37:15-22, 25; Amos 9:14,15). Proroctwa te wypełniają się na naszych oczach, ponieważ od roku 1878 ustępuje zaślepienie i uprzedzenie Żydów do Chrystusa, a Bóg od tego roku otwiera im drogę powrotu do Palestyny. Coraz większa ich rzesza korzysta ze sposobności powrotu, szczególnie po zakończeniu wojny światowej w jej dwóch fazach, a jeszcze bardziej od chwili powstania państwa Izrael. Otrzymują tam teraz prawa obywatelskie, jakimi nie cieszyli się w Palestynie od czasu upadku ich państwowości w 66-73 r. n.e. Wydarzenia te są zwiastunem Tysiąclecia (Ezech. 37:21-25). Według Pisma Świętego, Izrael czeka jeszcze jedna fala nieszczęść, lecz potem Chrystus da się poznać jako jego Wyzwoliciel, a Izrael jako naród zostanie do Niego nawrócony przez służbę Wielkiej Kompanii (Ezech. 38; 39; Zach. 12:2-14; Obj. 1:7; Pieśni.Sal. 5:8-6:1). Niedługo potem z grobu powrócą Starożytni Godni i zostaną przyjęci w Palestynie przez naród izraelski, który będzie przygotowany na powrót swych przodków patriarchów i proroków przez wcześniejszą służbę Wielkiej Kompanii. Od tego czasu Izrael stanie się błogosławieństwem na ziemi (Izaj. 19:24). Bóg zawrze z nimi Nowe Przymierze, dając im Chrystusa Jezusa i Jego Oblubienicę jako ich Pośrednika, a usunie od nich Stare Przymierze z jego przekleństwami i Mojżeszem jako jego nieskutecznym pośrednikiem (Jer. 31:31-33; Ezech. 16:60-63; 37:26). Ich wdzięczność z powodu takiego wyzwolenia sprawi, że będą szczególnie oddani Bogu i Jego prawdzie. Jako misjonarze następnego wieku,