Epifaniczny tom 17 – rozdział 14 – str. 450
Człowiek pyta, Bóg odpowiada
KARA ZA GRZECH
JAKA JEST KARA ZA GRZECH?
1Moj. 2:17 – Ale z drzewa wiadomości dobrego i złego, jeść nie będziesz; albowiem dnia, którego jeść będziesz z niego, śmiercią umrzesz. Jer. 31:30 – Każdy umrze za swoje własne grzechy. Rzym. 1:32 – Ci, którzy takie rzeczy czynią, winni są śmierci. Rzym. 5:12, 15, 17 – Przeto jako przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć; tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli. Przez upadek jednego człowieka umarło wielu. przez upadek jednego człowieka śmierć zapanowała przez jednego. Rzym. 6:16, 21, 23 – Komu się oddajecie jako słudzy w posłuszeństwo, stajecie się sługami tego, komu jesteście posłuszni, czy to grzechu ku śmierci. Końcem tych rzeczy jest śmierć. Zapłatą za grzech jest śmierć. Rzym. 7:5 – Grzeszne namiętności (…) były czynne w członkach naszych, aby rodzić owoce śmierci. 1Kor. 15:21, 22, 56 – Przez człowieka śmierć przyszła (…) w Adamie wszyscy umierają. Żądłem śmierci jest grzech. Jak. 1:15 – Gdy pożądliwość pocznie, rodzi grzech, a grzech będąc wykonany, rodzi śmierć. 1Jana 5:16 – Jest grzech na śmierć.
CZY DUSZA UMIERA?
Ijob 36:14 – Umrze w młodości dusza ich, a żywot ich między nieczystymi. Psalm 56:14; 116:8 – Wyrwałeś duszę moją od śmierci. Psalm 78:50 – Nie zachował od śmierci duszy ich. Izaj. 53:10,12 – Położywszy ofiarą za grzech duszę swą. Ofiarował na śmierć swoją duszę i do przestępców był zaliczony. On to poniósł grzech wielu. Ezech. 18:4, 20 – Oto dusze wszystkie moje są, dusza ojcowska jak i dusza synowska moje są. Dusza, która grzeszy, ta umrze; ale syn nie poniesie nieprawości ojcowskiej, ani ojciec poniesie nieprawości synowskiej; sprawiedliwość sprawiedliwego przy nim zostanie, a niepobożność niepobożnego nań przypadnie. Mat. 26:38 – Smętna jest dusza moja aż do śmierci. Jak. 5:20 – Kto nawróci grzesznika z błędnej drogi jego, wybawi duszę jego od śmierci.