Epifaniczny tom 17 – rozdział 14 – str. 472
Człowiek pyta, Bóg odpowiada
i wtedy odda każdemu według uczynków jego. Jan 14:2,3 – Idę, aby wam przygotować miejsce; a gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, żebyście, gdziem ja jest, i wy byli. 1Tes. 4:15-17 – My, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. Gdyż sam Pan (…) zstąpi z nieba, a pomarli w Chrystusie powstaną najpierw. Potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem.
(2) Zmartwychwstanie naśladowców Jezusa z umarłych: Łuk. 14:14 – I będziesz błogosławiony, bo (…) zapłatę będziesz miał przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych.
(3) Początek Dnia Sądu: 1Kor. 5:5 – Oddajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, żeby duch był zachowany w on dzień Pana Jezusa. 2 Tym. 4:8 – Zatem odłożona mi jest korona sprawiedliwości, którą mi odda w on dzień Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali przyjście jego. Obj. 11:18 – I rozgniewały się narody, i przyszedł gniew twój i czas umarłych, aby byli sądzeni i abyś oddał zapłatę sługom twoim, prorokom i świętym, i bojącym się imienia twego, małym i wielkim.
JAKIE WERSETY DOWODZĄ,
ŻE NAWET JEZUS Z WEJŚCIEM DO NIEBA
MUSIAŁ CZEKAĆ AŻ DO ZMARTWYCHWSTANIA?
Mat. 28:6 – Nie ma go tu, bo wstał z martwych, jak powiedział. Jana 20:17 – Rzekł jej Jezus: Nie dotykaj mnie, bo jeszcze nie wstąpiłem do Ojca; ale idź do braci moich i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego.
GDZIE ZNAJDUJE SIĘ DUSZA
MIĘDZY ŚMIERCIĄ A OBUDZENIEM UMARŁYCH?
Psalm 16:10 – Nie zostawisz duszy mojej w Sheolu, ani nie dopuścisz świętemu twemu oglądać skażenia.