Epifaniczny tom 17 – rozdział 13 – str. 365
Świadectwa Nowego Testamentu
ponieważ życia nie zdobywa się przez żaden z tych dwóch rodzajów słyszenia], żyć będą [wejdą do doskonałości, teraz przypisanej, a w Tysiącleciu rzeczywistej].
„Albowiem jako Ojciec ma żywot sam w sobie [nieśmiertelność, istnienie nie podlegające śmierci], tak dał [obiecał] i Synowi, aby miał [jako nagrodę za posłuszeństwo aż do śmierci] żywot w samym sobie [nieśmiertelność, cechę wrodzoną Boskiej naturze, lecz nieobecną u żadnego innego stworzenia. Dlatego Syn, od chwili zmartwychwstania będący istotą Boską, nie ma i dla Swego istnienia już nie potrzebuje ludzkiej natury, dzięki czemu posiada On tę naturę, jej prawo do życia i jej prawa życiowe jako wartość niezbędną do wykupienia Adama i jego rodzaju]. I dał [Ojciec; proponując Jezusowi oddanie Samego Siebie jako równoważnej ceny] mu [Synowi] moc i sąd czynić [działać jako Wykonawca Boga udzielający wybranym i nie wybranym próby do życia]; bo jest Synem człowieczym [wybitnym synem Adama, który stał się ceną okupu i w ten sposób zyskał prawo do przeprowadzania próby do życia dla wszystkich (1Tym. 2:5, 6)]”.
W wersecie 25 Jezus pokazuje, w jaki sposób w Wieku Ewangelii i Tysiąclecia jest On Wykonawcą próby do życia dla tych, którzy nigdy nie weszli w Adamowy stan śmierci. W wersetach 28, 29 pokazuje, czego dokona On w Tysiącleciu dla tych, którzy weszli w stan śmierci – zarówno sprawiedliwych, jak i niesprawiedliwych: „Nie dziwcie się temu [że w czasie Wieku Ewangelii i Tysiąclecia na podstawie złożonego przez Niego okupu udziela On próby do życia umarłym, którzy nigdy nie weszli do Adamowego stanu śmierci]; bo idzie godzina [tym razem nie dodaje i teraz jest, tak więc chodzi tutaj tylko o Wiek Tysiąclecia], w którą wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos jego [zostaną przez Niego wezwani ze stanu śmierci – obudzeni od umarłych] i wyjdą [ze stanu śmierci]; ci, którzy dobrze czynili [sprawiedliwi – wybrani – w tym życiu powrócą w nadchodzącej godzinie, Wieku Tysiąclecia], na powstanie żywota [na powstanie z niedoskonałości do doskonałości – doprowadza ich do stanu,