Epifaniczny tom 17 – rozdział 13 – str. 398
Świadectwa Nowego Testamentu
Cytujemy z przekładu A.R.V.: „A pismo przewidując, że z wiary będzie usprawiedliwiał Bóg pogan [narody], wcześniej głosiło Ewangelię Abrahamowi, mówiąc: błogosławione będą w tobie wszystkie narody. Tak więc ci, którzy są z wiary, są błogosławieni z wiernym Abrahamem [przywilejem błogosławienia narodów, tak jak dowodzą tego obietnice (1Moj. 12:3; 18:18; 22:18; Dz.Ap. 3:25)]. (…) Chrystus odkupił [kupił] nas [wybrańców] z przekleństwa Zakonu [przez], stawszy się za nas przekleństwem [jako nasz zastępca]; albowiem napisano: Przeklęty każdy, który wisi na drzewie [5Moj. 21:23; największym przekleństwem Zakonu było powieszenie na drzewie; dlatego Chrystus musiał umrzeć na drzewie, by odkupić Żydów z największego przekleństwa Zakonu. Nasz Pan nie musiałby umierać na drzewie za pogan jako takich, ponieważ zupełnie wystarczająca byłaby śmierć innego rodzaju. Nie wystarczyłoby to jednak za Żydów: by zadośćuczynić Zakonowi za nich, musiał być poddany najbardziej srogiej karze śmierci. Apostoł podaje następnie dwa cele śmierci naszego Pana, wymieniając najpierw jej cel na Tysiąclecie, a później jej cel na Wiek Ewangelii]. Aby na pogan [narody; cały nie wybrany świat] mogło przyjść błogosławieństwo Abrahamowe [błogosławieństwo, jakie zgodnie z obietnicą Boga Abraham miał przynieść wszystkim narodom (1Moj. 12:3; 18:18). Błogosławieństwo to przyjdzie do nich w Tysiącleciu, co już dowiedliśmy] w [przez] Chrystusie Jezusie [który dzięki Swej ofierze okupu umożliwi błogosławienie narodów zgodnie z obietnicą Przymierza Abrahamowego; drugi cel zastępczej śmierci Chrystusa pokazany jest w następnych słowach], abyśmy [klasa wiary] obietnicę Ducha wzięli [przez co stajemy się częścią duchowego Nasienia, jakie w Tysiącleciu będzie błogosławić wszystkie narody] przez wiarę [św. Paweł wyraźnie pokazuje tutaj dwa zbawienia – jedno dla Nasienia, a drugie dla świata, obydwa z nich wyprowadzając z zastępczej ofiary Chrystusa, dzięki której mogą i z pewnością zadziałają obietnice Abrahamowe].
„Bracia, po ludzku mówię [używam ludzkiego sposobu przedstawiania sprawy]: Nawet gdyby było to ludzkie przymierze, to jednak gdy jest ono potwierdzone [uprawomocnione, ratyfikowane],