Epifaniczny tom 17 – rozdział 13 – str. 408
Świadectwa Nowego Testamentu
w wyniku czego człowiek nie posiada go teraz, chociaż mamy tutaj sugestię, że ostatecznie je odzyska].
„Ale widzimy Jezusa, który stał się mało mniejszym od aniołów [doskonałą istotą ludzką z doskonałym życiem, prawami, jakie posiadał Adam], na ucierpienie śmierci [co było powodem, dla którego stał się On mało mniejszym od aniołów], chwałą i czcią ukoronowanego [Jezus otrzymał tą samą doskonałość i prawa, jakie posiadał Adam], aby z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował [Jezus stał się dokładnie taki, jakim był Adam – doskonałą ludzką istotą (z doskonałym rodzajem w swych biodrach), z prawem do życia i prawami życiowymi, a to w tym celu, by mógł zająć miejsce Adama i przez Swą śmierć – złożoną cenę okupu – odwrócić to, co Adam w chwili grzechu uczynił dla siebie i rodzaju w jego biodrach. Dokonał tego przez dostarczenie okupu – równoważnej ceny (1Tym. 2:6) – za Adama i rodzaj w jego biodrach, w wyniku czego Jezus może teraz ostatecznie przywrócić Adama i jego rodzaj do obrazu i podobieństwa Boga oraz pełnego panowania nad ziemią, ponieważ odkupienie to całkowicie usuwa przekleństwo i wszystkim udziela jednej pełnej i zupełnej sposobności uzyskania wiecznego życia. Niektórzy korzystają z niej w tym życiu, lecz ogromna większość – nie wybrani – otrzymają ją w czasie Tysiąclecia, 'w czasach restytucji wszystkich rzeczy’ (Dz.Ap. 3:21)]”.
Żyd. 9:28: „Tak i Chrystus, raz będąc ofiarowany na zgładzenie grzechów wielu [każdego człowieka], drugi raz się bez grzechu [jako ofiara za grzech] okaże tym, którzy go oczekują ku zbawieniu”. Myśl tego tekstu jest niewątpliwie oparta na obrazie Izraelitów czekających na wyjście Najwyższego Kapłana z Przybytku i błogosławienie ich pod koniec składania typicznych ofiar (3Moj. 9:22), po czym chwała Pana okazywała się wszystkiemu ludowi, „co widząc wszystek lud, wykrzykiwali, a padali na twarze swoje” (3Moj. 9:23, 24). W antytypie, Chrystus (Głowa i Ciało), wielki antytypiczny Najwyższy Kapłan świata,