Epifaniczny tom 17 – rozdział 13 – str. 418
Świadectwa Nowego Testamentu
i stali się członkami Jego Ciała] dla świadectwa Jezusowego i dla słowa Bożego, i którzy się nie kłaniali [nie służyli] bestii [papiestwu] ani obrazowi jej [połączonemu sekciarskiemu protestantyzmowi], i nie przyjęli piętna jej [wyznaniowych teorii i wiary] na czoło swoje [do swych umysłów] i na rękę swoją [służbę]; i ożyli [Maluczkie Stadko] i królowali z Chrystusem tysiąc lat [mamy tutaj wyraźnie podany okres panowania Chrystusa Głowy i Ciała].
„Ale pozostali z umarłych nie ożyli, aż się skończyło tysiąc lat. To jest pierwsze zmartwychwstanie. Błogosławiony [z powodu wiecznej radości z błogosławieństw współdziedziczenia z Jezusem] i święty [całkowicie odłączony od siebie, świata, ciała, diabła i wszystkich ziemskich rzeczy, a całkowicie oddany Bogu], który ma część w pierwszym [zarówno pod względem czasu, jak i znaczenia] zmartwychwstaniu; nad takimi wtóra śmierć [całkowite, zupełne i wieczne unicestwienie], mocy nie ma [ponieważ będą oni nieśmiertelni, odporni na śmierć, a więc także nieskazitelni, nie ulegający rozkładowi], ale będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z Nim królować [jako królowie] tysiąc lat”.
SPORNE ZDANIE Z OBJ. 20:5
Są powody, by wierzyć, że pierwsze zdanie Obj. 20:5 – „A inni z umarłych nie ożyli, aż się skończyło tysiąc lat” – jest interpolacją, a więc nieprawdziwym wersetem biblijnym:
(1) Świadectwo najlepszych manuskryptów podważa jego prawdziwość. Nie zawiera go żaden manuskrypt przed V w., np. nie ma go ani w manuskrypcie synaickim, najstarszym greckim manuskrypcie Nowego Testamentu, ani w syryjskim, w najstarszym tłumaczeniu.
(2) Zdanie to sprawia, że następne słowa, „To jest pierwsze zmartwychwstanie”, są kłamstwem, ponieważ uczą one, iż zdanie to dotyczy pierwszego zmartwychwstania, podczas gdy przy założeniu, iż jest ono prawdziwe, dotyczy ono zmartwychwstania świata, a nie Kościoła, do którego należy pierwsze zmartwychwstanie.