Epifaniczny tom 17 – rozdział 12 – str. 343
Świadectwa Starego Testamentu
U Ezech. 37:21-28 czytamy: „Tedy rzecz do nich [Bóg mówi tutaj do proroka, który reprezentuje lud Boży Wieku Ewangelii]: Tak mówi panujący Pan: Oto ja wezmę synów Izraelskich z pośrodku tych narodów [różnych narodów, wśród których zostali oni rozproszeni w czasie Wieku Ewangelii], do których zaszli, i zgromadzę ich zewsząd, a przywiodę ich do ziemi ich [w ten sposób Bóg obiecuje sprowadzić do Palestyny cielesny Izrael i pozwolić mu tam zamieszkać]. I uczynię ich narodem jednym w ziemi, na górach Izraelskich, i będzie jeden król nad nimi wszystkimi za króla [w Tysiącleciu nie będą oni podzieleni na dziesięciopokoleniowe królestwo północy (Izrael) i dwupokoleniowe królestwo południa (Judę), lecz będą jednym królestwem pod jednym królem, większym Synem wielkiego Dawida, Jezusa i uwielbionego Kościoła, którzy za nich poświęcili się na śmierć i w ten sposób uzyskali prawo udzielenia im wspaniałego dziedzictwa Wieku Tysiąclecia]; a nie będą więcej dwa narody, i nie rozdzielą się nigdy więcej na dwa królestwa.
„Nie splugawią się więcej [cielesny Izrael w tym dniu] plugawymi bałwanami swymi i obrzydliwościami swymi [słowa te przede wszystkim dotyczą Izraela cielesnego, który zarówno w czasie Wieku Ewangelii, jak i Wieku Żydowskiego był splugawiony pomimo najlepszych wysiłków niektórych jego członków. Nie będą jednak więcej czynić sobie bałwanów z tych rzeczy (z wyjątkiem Boga), które ludzie zwykle stawiają na pierwszym miejscu w swych uczuciach – męża, żony, dzieci, rodziców, przyjaciół, biznesu, różnych kontaktów społecznych. Cieleśni Izraelici dopilnują, by nie czynić już z tego bałwanów ani obrzydliwości], ani żadnymi przestępstwami swymi [grzechami wobec Przymierza Zakonu oraz grzechami odrzucania proroków i naszego Pana Jezusa Chrystusa;