Epifaniczny tom 17 – rozdział 10 – str. 271
Czas powrotu naszego Pana
Jehowa grozi i zapowiada ostateczną karę, karę siedmiu czasów dla Izraela z rąk pogan za ich narodowe grzechy przeciwko Przymierzu Zakonu. Rozumiemy, że mówiąc o „czasach pogan”, Jezus miał na myśli siedem czasów karania, jakie miały być wypełnione cierpieniami Izraela z rąk pogan. Karanie to rozpoczęło się od zdeptania Żydów w ich królewskim domu, stolicy ich ziemi przez Nabuchodonozora, kiedy spustoszył on Jeruzalem i Palestynę, zabierając Izrael do niewoli w Babilonie w 607 r.p.n.e. Kontekst Łuk. 21:24 dowodzi, iż Jezus rozumiał, że „czasy pogan” rozpoczęły się przed Jego dniami i miały jeszcze biec przez wiele lat; łączy On nawet ich koniec z okresem Swego drugiego adwentu, wyzwoleniem Kościoła i założeniem Królestwa (Łuk. 21:24-31).
W Piśmie Świętym czas reprezentuje proroczy rok o literalnym lub symbolicznym czasie trwania. Literalny rok proroczy to oczywiście naturalny, zwykły rok. Symboliczny rok proroczy oparty jest na roku leżącym dokładnie pośrodku między długością roku księżycowego a słonecznego (360 dni), a każdy z tych dni liczy się za rok (4Moj. 14:33,34; Ezech. 4:1-8; Dan. 9:24-27); a zatem symboliczny proroczy rok to 360 literalnych lat (Dan. 7:25; 12:7 [360 x 31/2 = 1260]; Obj. 12:14; 13:5; 12:6). Na podstawie faktu, że w swych różnych karach Izrael często doznawał chłost od sąsiednich narodów przez okres dłuższy niż siedem literalnych lat, zanim nadeszła ta ostateczna kara siedmiu czasów, na podstawie faktu, że jeden z siedmiu czasów jest pokazany jako dłuższy i surowszy niż jakikolwiek z wcześniejszych okresów karania, oraz z uwagi na fakt, że Jezus łączy trwanie tych czasów z obaleniem Jeruzalem w 70 r. n.e., a ich koniec z końcem tego wieku – wnioskujemy, że te siedem czasów jest symbolicznymi czasami, lub inaczej latami, tzn. 7×360 literalnych lat, czyli 2520 lat. Dlatego „czasy pogan” (okres pełnej dzierżawy władzy przez pogan) wygasły 2520 lat po ich rozpoczęciu się