Epifaniczny tom 17 – rozdział 10 – str. 287

Czas powrotu naszego Pana

do którego nie wpuszczano nikogo bez zapalonej lampy. Dowodzi to, że bez prawdziwego zrozumienia Biblii nikt pod koniec wieku nie może wejść do Królestwa.

„I ZAMKNIĘTO DRZWI”

      W drugim przyjściu naszego Pana są różne etapy: parousia, epiphaneia, czyli inaczej apokalupsis oraz basileia, czyli Królestwo. Etap paruzji zawiera się w wyrażeniu wersetu 6 „Oto oblubieniec”, tzn. patrzcie na Niego – uznajcie Go jako obecnego; etap epifanii wydaje się być myślą wersetu 10: „A gdy odeszły kupować, przyszedł Oblubieniec; a te, które były gotowe, weszły z nim na wesele; i zamknięto drzwi”. Zwracamy uwagę na odniesienie do „drzwi” w tym wersecie. Wyrażenie to jest używane w Piśmie Świętym w co najmniej trzech znaczeniach, z których dwa – jak wierzymy – mają zastosowanie w tym tekście: (a) Jest ono używane w znaczeniu wejścia do poświęcenia i spłodzenia z Ducha dla celów wysokiego powołania. W tym znaczeniu jest ono zobrazowane wchodzeniem przez bramę na wąską ścieżkę (Mat. 7:13,14). Jak wspomnieliśmy powyżej, aby mądre i głupie panny były pannami, muszą być poświęcone, spłodzone z Ducha. Tak więc „drzwi” nie mogą w tej przypowieści oznaczać wejścia do poświęcenia i spłodzenia z Ducha, ponieważ wszystkie panny weszły do tego stanu. (b) Jest ono używane w znaczeniu wchodzenia do cierpień z Chrystusem w celu głoszenia poselstwa żniwa na czasie (Jana 9:4). W tym znaczeniu były one otworzone aż do rozpoczęcia się fazy epifanii. Mądre panny skorzystały z przywileju wejścia, lecz głupie nie. Gdy nastała noc (czas ucisku), według Jan 9:4 nie było już możliwości wchodzenia, wykonywania pracy żęcia. Inni usiłowali wchodzić później, lecz nie mogli. Dlatego „drzwi” w tej przypowieści mogą oznaczać zamknięcie przywileju cierpienia z Chrystusem w celu głoszenia poselstwa żniwa na czasie. (c) Używane jest ono do zobrazowania wchodzenia do ostatecznej chwały Królestwa, Boskiej natury i współdziedzictwa z Chrystusem, co dotyczy wyłącznie Ciała Chrystusowego, Kościoła w chwale.

poprzednia stronanastępna strona