Epifaniczny tom 17 – rozdział 1 – str. 17
Główne cele powrotu naszego Pana
wejścia do wysokiego powołania do Boskiej natury i współdziedzictwa z Chrystusem. Według Biblii sposobność wejścia do wysokiego powołania miała być zamknięta po „wejściu zupełności pogan” [pełnej liczby wybranych z pogan] (Rzym. 11:25). Zbiega się to w czasie z końcem żęcia obecnego żniwa. Lecz tak jak przed otworzeniem sposobności wejścia do wysokiego powołania wielu (Starożytni Godni) pragnęło służyć i wiernie służyło Bogu, tak i po zamknięciu sposobności wejścia do wysokiego powołania wielu pragnie służyć i wiernie służy Bogu. Ponieważ przejawiają oni tego samego ducha oddania dla Boga co Starożytni Godni, i to w bardzo podobnych warunkach, Bóg zamierza połączyć ich ze Starożytnymi Godnymi w tysiącletnich i potysiącletnich nagrodach i służbie. Stąd tak podobne i jednocześnie kontrastowe nazwy tych klas.
Rozumiemy, że tak jak w 2Tym. 2:20 naczynia złote i srebrne odnoszą się kolejno do Maluczkiego Stadka i Wielkiej Kompanii, tak naczynia drewniane i gliniane odnoszą się kolejno do Starożytnych i Młodocianych Godnych. Tak jak w Psalm 72:3 Jezus z Kościołem oraz Starożytnymi Godnymi, jako dwoma głównymi rządzącymi władzami Królestwa Bożego, są pokazani w dwóch górach Jerozolimy, tak Wielka Kompania i Młodociani Godni, jako dwie podrzędne rządzące władze Królestwa Bożego, są pokazani w jej dwóch małych pagórkach. Klasa ta jest symbolizowana przez drzewo bukszpanu (Izaj. 60:13). Ich typem jest Abednego (heb. – sługa posłańca) z Dan. 3:12. Ponadto, Pan pokazał te cztery klasy w obrazie Przybytku: kapłani na wschód od Przybytku są obrazem Jezusa i Kościoła; Lewici Kaatyci na południe od Przybytku obrazują Starożytnych Godnych; Lewici Meraryci na północ od Przybytku są obrazem Wielkiej Kompanii; a Lewici Gersonici na zachód od Przybytku przedstawiają Młodocianych Godnych (4Moj. 3:6-8; 1:49-54; 3:23, 29, 35, 40-51; Żyd. 12:23); natomiast Izrael,