Epifaniczny tom 17 – rozdział 1 – str. 24
Główne cele powrotu naszego Pana
WSZYSTKICH RZECZY [chętnym i posłusznym zostanie w Tysiącleciu przywrócony każdy zarys obrazu i podobieństwa Bożego], co był przepowiedział [obiecał] Bóg przez usta wszystkich świętych swoich proroków od wieków”. Fragment ten wyraźnie uczy, że Chrystus powraca dopiero w czasach restytucji, czasach naprawienia, a zatem powraca, by naprawić, podnieść rodzaj ludzki do jego pierwotnego stanu. Św. Piotr podaje nam, iż takie jest świadectwo wszystkich świętych proroków, co potwierdzają także powyższe cytaty.
Dz.Ap. 15:14-17 to kolejny stosowny fragment: „Szymon [Piotr] powiedział jak Bóg najpierw [począwszy od domu Korneliusza (Dz.Ap. 10)] wejrzał na pogan, aby z nich wziął lud [Kościół, Ciało Chrystusa] imieniowi swemu [Żydzi, oczekujący jedynie jednego adwentu Mesjasza, mieli trudności w pogodzeniu swych nadziei na Jego chwalebne panowanie z posłaniem ewangelii do pogan. Św. Jakub harmonizuje tę pozorną sprzeczność wykazując, iż są dwa adwenty, że czas między nimi przeznaczony jest na wybór Oblubienicy Chrystusa spośród Żydów i pogan; że po tym nastąpi chwalebne panowanie Mesjasza i że takie spojrzenie harmonizuje fakty z Pismem Świętym]. A z tym się zgadzają mowy prorockie, jak napisano [nie ma sprzeczności między nauką o wyborze Oblubienicy Chrystusa a błogosławieniem przez Niego świata ludzkości. Trzeba je tylko widzieć jako oddzielne i różne co do czasu działania: najpierw wybierana jest Oblubienica, a potem następuje drugi adwent i błogosławione panowanie]: Potem [po wejrzeniu na pogan w celu wybrania Oblubienicy] się wrócę [zaczyna się drugi adwent], a pobuduję [przywrócę królestwo] znowu przybytek Dawidowy [dom, rodzinę Dawida, w wielkim prawnuku Dawida Jezusie] upadły [gdy w roku 607 p.n.e. został zdetronizowany Sedekiasz, upadł królewski dom Dawida, tj. przestał panować], a obaliny jego znowu pobuduję [wraz z upadkiem i od czasu upadku królewskiego domu Dawida Izrael jako królestwo pozostaje w ruinie; lecz królestwo to ma