Epifaniczny tom 17 – rozdział 1 – str. 29
Główne cele powrotu naszego Pana
i niepokalanego i niezwiędłego w niebiesiech dla was [Kościoła] zachowanego” (1Piotra 1:4), które dziedziczy i w którym uczestniczy wraz ze swym Panem (Jan 14:2,3; Rzym. 8:17; 2Kor. 5:1, 2; 1Tes. 4:17) Kościół, wypróbowany i sprawdzony pod względem wierności w Wieku Ewangelii (Obj. 17:14; 1Piotra 4:17). Królestwo i cześć Kościoła zostały przeznaczone przed światem ku jego chwale (1Kor. 2:7), ponieważ został on wybrany, przeznaczony w Chrystusie „przed założeniem świata” (Efez. 1:4).
Tak jak Kościół przez cały Wiek Ewangelii jest w pełni informowany, pod każdym względem próbowany, z miłością karany i sprawiedliwie sądzony, „co jest jawnym dowodem sprawiedliwości sądu Bożego, abyście godnymi byli [Kościół] królestwa Bożego, dla którego też cierpicie” (2Tes. 1:5), tak też i Bóg „postanowił dzień [Tysiąclecia], w którym będzie sądził wszystek świat w sprawiedliwości [w czasie tysiącletniego Dnia Sądu, kiedy to szatan będzie związany, tak by nie mógł więcej zwodzić narodów aż do ostatecznego czasu ich próby w Małym Okresie pod koniec Tysiąclecia – Obj. 20:3] przez męża [Chrystusa Głowę i Ciało – 1Kor. 6:2; Mat. 19:28], którego na to naznaczył” (Dz.Ap. 17:31). Nikt – czy to z Kościoła, czy ze świata – nie otrzyma życia wiecznego ani w nowych niebiosach, ani w nowej ziemi (2Piotra 3:13; Obj. 21:1), dopóki najpierw nie zostanie poinstruowany na temat drogi, którą ma chodzić (Psalm 32:8; 25:8,9; Izaj. 42:1-4; 1Tym. 2:3-6), pod każdym względem wypróbowany (Psalm 139:23, 24; Jer. 11:20; 2Tes. 1:4,5; Jak. 1:12), skarcony i wychłostany (Żyd. 12:8,11; 1Kor. 11:31,32; Izaj. 26:9) – a wszystko w celu poprawy i rozwinięcia charakteru nadającego się do wiecznego życia.
W tysiącletnim Dniu Sądu ci restytucjoniści, którzy w świetle wówczas podanej prawdy będą się odpowiednio poddawać chłostom mającym na celu ich naprawę i udoskonalenie (niektórzy otrzymają więcej batów, inni mniej – Łuk. 12:47,48)