Epifaniczny tom 8 – rozdział 9 – str. 609
Dwie paschy oraz słup obłoku i ognia
Umiera więc, zgubiony pod potępieniem Adamowym. Ich przyjście do Mojżesza i Aarona (w. 6) przedstawia zwrócenie uwagi na świat przez Jezusa, jako Wykonawcę Boga (Mojżesza) oraz jako Najwyższego Kapłana Boga (Aarona). Ich przyjście w czasie, kiedy Mojżesz nie znał odpowiedzi na ich pytanie (w. 8), przedstawia fakt, że potępiony i upadły rodzaj ludzki przyszedł (nie fizycznie, lecz na umysł Pana, pod Jego uwagę) w tej sprawie w czasie, kiedy nie znał On odpowiedzi. Było to jednak po Jego chrzcie, ponieważ wtedy po raz pierwszy stał się [tymczasowym] Wykonawcą i Najwyższym Kapłanem Boga. Kiedy mogło to być? Odpowiadamy: między chrztem a początkiem Jego służby, tj. przede wszystkim w czasie 40 dni, jakie spędził na pustyni, co potwierdzają fakty. Gdy Jezus wrócił z pustyni, wiedział bowiem, że potępiona ludzkość będzie miała szansę obchodzenia antytypicznej Paschy w Tysiącleciu. Ponieważ przed Swym chrztem nie był On nawet [tymczasowym] Wykonawcą Boga (antytypicznym Mojżeszem) ani Najwyższym Kapłanem (antytypicznym Aaronem), odpowiedź tę musiał uzyskać między czasem Swego chrztu a powrotem z pustyni.
(6) Zobaczmy, jak do tego doszło. Jezus zaczął otrzymywać wiedzę przygotowującą Go do służby bezpośrednio po chrzcie, gdy po raz pierwszy „otworzyły się mu niebiosa” [wyższe, duchowe sprawy stały się dla Niego jasne (Mat. 3:16)]. Według przytoczonego właśnie cytatu pierwszą z duchowych spraw, jaką zrozumiał, było Jego spłodzenie, ponieważ wraz z otworzeniem się duchowych spraw ujrzał Ducha zstępującego i pozostającego w Nim. Po powrocie z pustyni posiadał głęboką wiedzę o ogólnych zarysach planu, niezbędną do wyjaśniania go innym, więc musiał ją uzyskać w czasie między chrztem a tym powrotem. Ogólne zarysy planu z pewnością otwierały się przed Nim w uporządkowanej kolejności, co oznacza, że najpierw poznał wolę Boga w odniesieniu do Samego Siebie. Duch,